April 2005 deed ik samen met 4 medereizigers plus twee gidsen en twee chauffeurs een trektocht door Tibet. Zo bezochten we een klooster ergens hoog in de bergen. Ieder ging zo zijns weegs en ik zat na een rondwandeling op de trap voor een gebouw waar de monniken bij elkaar kwamen voor een dienst. Terwijl ik op die trap zat te kijken in ’t oneindige kwam de één na de andere monnik langs die de schoenen of slippers uitdeed voordat hij de ruimte achter het gordijn van de entree betrad. Maar toen was er ineens die monnik die mij begroette met een “Tashi Delek” Nadat ik hem ook begroette begon hij tot mijn verrassing speciaal voor mij te zingen. Een vrolijk lied vergeet je niet.