Tag: wetsvoorstel rechterlijke macht

Baybasin en de spookprocessen

Al heel lang heb ik grote waardering voor de advocaat Inez Wesky. Voor mij was en is zij een inspiratiebron en ik vind haar moedig, omdat zij al zo lang het Nederlandse publiek heeft gewaarschuwd voor de gang van zaken binnen de rechterlijke macht, die totaal onder controle is gebracht van hoge ambtenaren en opeenvolgende ministers en staatssecretarissen van justitie en veiligheid. Die zo voortvarend en zodanig de macht hebben gecentraliseerd, met behulp uiteraard van de politiek, dat een kleine groep in voorkomende gevallen, damage control kan plegen.

En toen ik dan onderstaand interview beluisterde bedacht ik dat mijn denkbeelden daarin weerklank vinden. Eindelijk. Dat geeft deze burger moed.

Edit: ik zie dat de video het niet doet. Bij deze opnieuw het interview

Bijna letterlijk hoor ik dat de overheid inderdaad het strafrecht misbruikt om politieke tegenstanders uit de weg te ruimen, in wat Baybasin, spookprocessen noemt, zoals in het geval van de heksenvervolging in de middeleeuwen.

Het is lange tijd een taboe geweest om dat onderwerp überhaupt aan te kaarten, immers we ‘moeten’ vertrouwen hebben in vadertje staat, die over ons waakt. Maar een feit is dat met de huidige wetgeving bepaalde netwerken de mogelijkheid hebben om die wetten tegen iemand te gebruiken. Die mogelijkheid is er gewoon en is naar mijn onderbouwde  schatting met opzet zo gecreëerd, en onder valse voorwenselen aan het volk opgedrongen. Dat is ook waarom ik haar moedig vind. Zij moet namelijk binnen die setting kunnen werken.

Regelmatig schrijf ik ook over de ontwikkelingen voor wat mijzelf en mijn commentaren en beschouwingen betreft. Bijvoorbeeld  dat ik word geboycot in het leveren van commentaar, althans er wordt gemanipuleerd om te zorgen dat ik weinig lezers trek. Bijvoorbeeld via Twitter en ook via een linkshortener ref.li.

Er zijn veel meer voorbeelden te noemen. Maar ook uit de kring rond Baybasin zijn er aanvallen. Ik noem het met opzet aanvallen omdat het voorbij de kritiek op de inhoud gaat en altijd persoonlijk wordt. Talk2Myra laat mij via twitter weten dat ze het niet eens is met het uitschrijven van het interview dat zij met Baybasin had en dreigt vervolgens de interviews met Baybasin weg te halen van haar Youtubekanaal. Moet Baybasin worden gestraft of wordt er wederom en zoals gebruikelijk in de scene, een excuus gezocht om dat sowieso te kunnen doen?

Boudine Berkenbosch van Boublog heeft het lef om  te klagen dat ik de reactiemogelijkheid hier heb afgesloten. Dat begrijp ik, want beide dames willen maar al te graag het conflict met mij aangaan op mijn website, maar ik niet.

En dan de e-mail van Boudine van Boublog : ‘Wij houden van open relaties en overleg?’


Dat vond ik dan wel weer humor en een vrolijke noot in deze deprimerende materie.  Klik voor de achtergrond hiervan op hier en hier.

Ik vind het jammer dat daardoor anderen niet meer kunnen reageren, maar het zij zo. Boudine van Boublog heb ik nu al een aantal keren verteld dat ik geen prijs stel op email van haar. Berkenbos mag op haar eigen website mijn beschouwingen analyseren en van haar commentaar voorzien. Niet hier. En Myra van Talk2Myra heeft twitter om haar gram te spuwen. Niet hier. Ik schrijf er over omdat het deel uitmaakt van de ontwikkelingen.

De laatste ontwikkeling met betrekking tot mijzelf is dat  recent alle reacties, waaronder de mijne, onder artikelen bij Vrij Nederland zijn weggehaald, beter gezegd ontoegankelijk zijn gemaakt, nadat ik daar recent een aantal malen naar verwees. Inmiddels had ik al een aantal van die commentaren daaruit gebruikt in het volgende artikel: getapt en gesnapt? Mijn denkbeelden over de werking van de overheid en het ministerie van Justitie en Veiligheid in het bijzonder zijn schat ik in de periode vanaf 2012 al vaak gelezen. Dus het heeft zn werk kunnen doen.

Alles wat gebeurt in termen van actie-reactie, en reeksen oorzaak en gevolg, is interessant voor mij, gezien mijn vakgebieden organisatiekunde en communicatie. Neemt niet weg dat ik uiteraard niet altijd alleen als een kouwe kikker naar de ontwikkelingen kijk, immers ik maak met mijn beschouwingen daar deel van uit. En ik roep met mijn beschouwingen reacties op.

Het is daarom dat ik ontzettend blij ben met het interview van Sven Kockelmann met Inez Wesky over de zaak Bouterse, waarvan zij zegt dat deze (net als de zaak tegen Baybasin) geconstrueerd is. Ook voor deze zaak Bouterse loopt een herzieningsverzoek.

Wesky legt nog eens fijntjes de vinger op de zere plek bij de Hoge Raad, die net als in de zaak van Baybasin, speelt met de bewijsvoering . Waar de Hoge Raad niet uit de voeten kan met de weerlegging van de feiten, door de verdediging aangeleverd, wordt het accent, opportunistisch als het is, verlegd naar het waarom, het motief. Meerdere barbertjes moeten blijven hangen. Als je de macht hebt over de bewijsvoering is dat niet zo moeilijk, maar het is onmogelijk om dat voor opmerkzame mensen altijd te verbergen.

Als je misbruik maakt van het strafrecht dan moet worden samengewerkt om het spel te kunnen blijven spelen en het liefst uiteraard met de wet in de hand. In het artikel de stille staatsgreep heb ik dat toegelicht.

Wesky reageert op de vraag van Sven Kockelmann, dat het niet gaat om het waarom, maar om de waarheid. De feitelijke waarheid met betrekking tot de tenlastelegging. Daar gaat het om. En dat is dan tegelijkertijd de angst van elke leugenaar. Dat je de leugens aantoont. Dat je de leugenaars ontmaskert. In het gunstigste geval wordt het een gerechtelijke dwaling genoemd en dan hoeft niemand daarvoor te worden vervolgd, immers vergissen is altijd mogelijk. Er komt onherroepelijk een moment dat dat niet meer wordt aanvaard.

“Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.” Dat is toch een hoopvolle gedachte. En ik krijg die hoop weer als ik naar mevrouw Wesky luister.

L.D.Broersma

Baybasin en de foute rechters

Ruim een maand (februari 2015) geleden:

In de telegraaf:Sanctiemogelijkheden om ‘foute’ rechters te straffen.

“Opstelten wil meer sanctiemogelijkheden invoeren, zoals schorsing of korting op het salaris. De NVvR ( het is niet waar) drong ook zelf aan op meer mogelijkheden. De Kamer wil echter nog verder gaan en stuurt aan op onder meer gedwongen overplaatsing en demotie voor ‘foute’ rechters. Maar ook die wensen zal de minister eerst voorleggen aan de Raad van State. Het debat is geschorst en gaat pas verder als de antwoorden van de Raad klaar zijn en het kabinet daarop gereageerd heeft. Het amendement van Van der Steur is voor de NVvR als een donderslag bij heldere hemel gekomen, meldde voorzitter Maria van de Schepop. Als het voorstel wordt aangenomen, heeft „de overheid straks de mogelijkheid om rechtstreeks in te grijpen in de rechterlijke macht”. „Het instemmingsrecht van de vakbond beschermt onafhankelijke rechters en officieren tegen de willekeur van de politiek. Rechters, officieren, maar ook burgers moeten er toch niet aan denken dat de rechtsstaat niet meer onafhankelijk is?“

Dus vdr Steur wilde als parlementarier nog strengere straffen, zelfs gedwongen verplaatsing. Kwam dat even goed van pas Lees verder “Baybasin en de foute rechters”

Baybaşin tegenover de denktank van de staat

In mijn werkzame leven kreeg ik op een gegeven moment te maken met een man die gespecialiseerd was in het begeleiden van bedrijven in financiële moeilijkheden en de afwikkeling daarvan. Het was een vrolijke en ook verstandige man, want het eerste dat hij regelde was de financiële afwikkeling voor zichzelf; hij kreeg per dag uitbetaald en zodoende had hij geen zorgen voor de dag van morgen en bracht  de vrolijke noot in sombere tijden.

Op een gegeven moment merkte ik op dat hij er zo vrolijk onder bleef, immers het was één en al ellende waar we in zaten. Lidy, zei hij, leven is emotie, zaken doen is pure emotie en hij schaterde het uit.

Ik moet er nog wel eens aan denken als ik denk aan wat mensen drijft, waarom doen ze wat ze doen, waarom liegen ze, want er wordt gelogen in de zaak Baybaşin, ongelooflijk.

Wicher Wedzinga tweette ooit: ‘de waarheid kent vele gezichten.’ Dat zou ik willen nuanceren: ‘de waarheid draagt vele maskers.’

Wie liegt en wie spreekt de waarheid? Vaak verdraaid moeilijk om te ontdekken. Maar soms beginnen die maskers scheurtjes te vertonen, die het begin van de ontmaskering inluiden.

Voorbeelden, van  scheurtjes in het masker van de onkreukbare overheid, zijn de gewonnen zaken tegen de ambtenaar in functie Demmink, immers hij had zich er persoonlijk mee bemoeid om Baybaşin in isolatie te zetten en had zich, als hoogste man op het departement, het dossier van Baybaşin een tijdje toegeëigend. Baybaşin zal vervolgens wel weer moeten bewijzen dat er stukken uit zijn verdwenen, want de rechter eist een bewijs!

Het leven is emotie maar ook simpel. Als Baybaşin onschuldig levenslang heeft gekregen, en daar ben ik inmiddels helemaal van overtuigd, dan zijn zijn tegenstanders daar schuldig aan. Of het nu bewust of onbewust is, ze hebben er aan meegewerkt en werken er nog steeds aan mee.

Voor het onderhoud van die maskers en die maskerade heb je gerekend naar de omvang van deze Baybaşin-affaire beslist een denktank nodig. De vraag is nu wat de overheid bedacht, bedenkt en gaat doen om die scheurtjes te repareren; damage-control noemen ze dat tegenwoordig. Hoe maskeert de overheid in de zaak Baybaşin de waarheid? Hoe hebben zij de maskers gemaakt? Wie zijn dat, wie hebben aan zijn veroordeling meegewerkt? De waaromvraag zullen we maar even laten voor wat het is, maar hoe krijgen ze het voor elkaar om de man nu inmiddels al 20 jaar uit de weg te ruimen en te isoleren, althans dat wordt geprobeerd, van de maatschappij?

Hoe dat mogelijk is? Wel:

Door met man en macht te werken aan het centraliseren van de macht, dat wil zeggen dat je de groep die macht heeft steeds kleiner maakt. Dat is handig in zn algemeenheid maar in het bijzonder ook in deze zaak. Wat het eerst en het laatst komt is wisselbaar;

Je hebt in ieder geval maatregelen en wetgeving nodig en denktanks met ideeën, door behoeften te suggereren, die als motief gelden voor wetswijzigingen en maatregelen;

Daarmee kun je bijvoorbeeld reorganiseren en mensen op cruciale plekken benoemen en het liefst blijvend;

Door strenge eisen te stellen die de mogelijkheid geven om bewijzen of deskundigen toe te laten of uit te sluiten. Je hebt een kwaliteitsstempel nodig om op de lijst te komen om met het OM, voor rechters en advocaten te mogen werken, als het ware een staatsmonopolie op onderzoek;

Door de controle op openbaar bestuur te beperken bijvoorbeeld ook met het privatiseren van overheidstaken, zodat die niet meer onderhevig zijn aan die WOB;

Door de berichtgeving in de (alternatieve) media te sturen en bepaalde items te negeren of er juist de aandacht op te vestigen om daarmee de publieke opinie te beïnvloeden;

Met het creëren van een beetje chaos, zodat alles onoverzichtelijk wordt;

En met eenvoudig tijd rekken, zoals dat is mogelijk gemaakt met de wet ten voordele, waarin geen tijdslimiet is gesteld;

Kortom door zijn verdediging op alle mogelijke manieren te bemoeilijken.

Dit klinkt allemaal zwaar maar als je goed kijkt gebeuren al deze zaken soms stuitend zichtbaar en nog vaker subtiel en onopvallend, want motieven worden net zo gemakkelijk geconstrueerd als het bewijsmateriaal, als je maar de macht hebt en geen verantwoording hoeft af te leggen.

Laten we eens kijken naar ‘het motief’ voor het reorganiseren van de rechterlijke macht; een wetvoorstel van Ivo Opstelten, ingevoerd door Joris Demmink, inclusief het benoemen, nog vlak voordat hij met pensioen ging op 31 oktober 2012:

“Volgens de regering bestaat in de samenleving een toenemende behoefte aan specialisatie. De huidige structuur van de rechterlijke macht maakt het niet mogelijk op alle terreinen van rechtspraak kwaliteit te bieden. De gerechtsbesturen moeten gereorganiseerd worden. De indeling van de politie, het Openbaar Ministerie en de rechtspraak moeten op elkaar aansluiten om effectiever en efficiënter te kunnen samenwerken.”

En natuurlijk voorziet onze regering in die behoefte van het volk met de wet Herziening Gerechtelijke kaart. En waarin voorziet de wet?

Het wetsontwerp voorziet in een ingrijpende reorganisatie van de rechterlijke macht. De sectoren waarin de rechterlijke werkzaamheden op de verschillende rechtsgebieden verricht worden – onder leiding van een rechter die deel uitmaakt van het bestuur – verdwijnen. Het bestuur van de gerechten wordt teruggebracht tot drie leden, waaronder een niet-rechter ten behoeve van de bedrijfsvoering. Het bestuur van ieder gerecht dient eigen reglementen op te stellen die voorzien in de organisatiestructuur van het gerecht en de taakverdeling binnen het bestuur om te bepalen welke soorten zaken op welke zittingsplaatsen behandeld zullen worden.

Ook het bestuur van de Raad voor de Rechtspraak wordt teruggebracht tot drie leden. Het College van Afgevaardigden – bestaande uit afgevaardigden van de gerechten, dat tot taak heeft de Raad voor de Rechtspraak te adviseren – wordt op termijn afgeschaft.”

“Het wetsontwerp houdt in dat de huidige negentien rechtbanken teruggebracht worden tot tien rechtbanken, en de huidige vijf gerechtshoven tot vier. Bijna de helft van de zestig rechtspraaklocaties worden gesloten, waardoor er 32 over zullen blijven. Slechts op de helft daar weer van zullen na de herziening nog rechters, secretarissen en griffiemedewerkers werkzaam zijn.”

Afgeschaft, teruggebracht, met met deze woorden is de macht gecentraliseerd. Kleine besturen die de zittende magistratuur naar goeddunken mogen inrichten en de taken mogen verdelen onder de rechters. Datzelfde is gebeurd met de staande magistratuur van officieren van justitie per 1 januari 2013.

op 27 maart 2012 stond in een artikel in de Volkskrant het volgende citaat van de Nederlandse Vereniging voor Rechtsspraak, waarvan 80 procent van de rechters en officieren van justitie lid is:

Nu al kan geconstateerd worden dat de gerechtsbesturen in toenemende mate ondergeschikt geraakt zijn aan de Raad voor de Rechtspraak en dat het rechtersambt ‘verambtelijkt’. Het besef dat de rechterlijke macht een van de drie machten vormen die gelijkwaardig is aan de twee andere machten waarop een democratie gebouwd is – de wetgevende en de uitvoerende macht – verdwijnt.

Het heeft niet mogen helpen.  Voortvarend hebben Ivo Opstelten en Joris Demmink de reorganisatie doorgevoerd.

En dan volgt nu het wetsvoorstel rechterlijke macht ,want de maatschappij, en dat zijn wij, willen dat foute rechters worden aangepakt. Natuurlijk! Maar door wie worden ze met deze wet dan aangepakt? Door een onafhankelijke instituut? Nee, door ambtenaren binnen justitie. Een kleine groep, die de macht in handen heeft dankzij de wet Herziening Gerechtelijke kaart. Met de volgende wet, die een zwaard van Damocles in zich herbergt, wordt het mogelijk om lastige rechters in het gareel te houden.

Minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) heeft een wetsvoorstel naar de Tweede Kamer gestuurd dat de mogelijkheden verruimt om rechters bij ongeoorloofd gedrag of andere ongewenste situaties een passende maatregel op te leggen.

De onafhankelijkheid van de rechters, de officieren van justitie, wordt met de invoering van deze wetten steeds meer aan banden gelegd.

Maatregelen worden ingevoerd, liefst buiten het parlement om, die de controle geven aan een kleine groep binnen het ministerie van justitie en veiligheid over de totale groep. Maatregelen die waar nodig, wanneer de nood aan de man komt, voor (on)eigenlijke doelen kunnen worden ingezet, voor damage-control. Dat is het verhaal.