#Baybaşin en de fijne heren der wetenschap

Op woensdag 28 mei 1998 verschijnt er in de Groene Amsterdammer een artikel over de presentatie van het boek De Turkse Maffia van Frank Bovenkerk, in het Perscentrum van de maandag daarvoor. We lezen:

“IN DE MAFFIA van Turkije staat de Nederlandse situatie echter niet centraal. Het centrale punt in het boek is de betekenis van de baba in de Turkse cultuur. Deze ‘peetvaders’, die in Turkije de misdaad beheersen, worden volgens de auteurs nog steeds door veel mensen tot mythische figuren verheven; een soort gangsters van het kaliber van Al Capone.”

Zie hoe hier het begrip Al Capone het levenslicht ziet, en verder:

“In dezelfde periode – voor Susurluk – spraken Bovenkerk en Yesilgöz met een van de grootste baba’s van Turkije, die op dat moment voor een korte periode in de gevangenis van Breda gedetineerd was. Hij sprak openhartig over zijn eigen carrière als drugsdealer en gaf fijntjes aan op welke wijze de Turkse overheid bij de misdaad was betrokken. De opbrengsten van zijn eigen handel kwamen ten goede aan de Koerdische beweging.”

Weliswaar wordt Baybaşin niet bij naam genoemd maar het betreft hem wel, want “op 28 maart 1998 werd Baybaşin door de Nederlandse politie gearresteerd. Na vier jaar voorarrest veroordeelde het Gerechtshof te ’s-Hertogenbosch hem op 30 juli 2002 tot een levenslange gevangenisstraf voor ondermeer een in 1997 in Istanbul gepleegde moord en ontvoering, een poging tot uitlokking van moord in Kentucky en een poging tot invoer van 20 kg heroïne.”

Dus wij moeten aannemen dat een man die opgepakt is voor handel in heroine en beschuldigd van een afrekening in het criminele milieu, openhartig en fijntjes hier aan deze schrijvers en wetenschappers der criminologie tijdens zijn voorarrest bekent, dat hij een carriere heeft gemaakt als drugsdealer en ‘fijntjes’, ja want we blijven uiteraard een heer in het verkeer, vertelt hoe de Turkse overheid bij deze misdaad was betrokken.

“Bovenkerk en Yesilgöz geven toe aanvankelijk het verhaal niet te hebben geloofd, maar de nasleep van Susurluk heeft de geschiedenis ‘heel wat geloofwaardiger gemaakt’.”

Nee want je bent wetenschapper of je bent het niet, en ‘wij’ zijn van de wetenschap dus…. wat heeft ‘zijn’ verhaal dan wel geloofwaardig gemaakt:

“De banden die deze figuren met officiële overheidsinstanties hebben, werden al langer vermoed, maar kwamen werkelijk aan het licht toen op 3 november 1996 bij het plaatsje Susurluk een luxe Mercedes verongelukte met daarin een curieus gezelschap.”

Telkens zien we weer de Johnny hang yourself methode door zijn ‘aanvallers’ toegepast, immers Baybaşin zou het zelf allemaal hebben gezegd of het nu via de tap is opgevangen of via dubieuze gedwongen afgelegde verklaringen of via dit soort interviews.

Maar dan gebeurt er iets vreemds. De auteur Frank Bovenkerk heeft in het overzicht van publicaties de uitgave in 1998 weggelaten. Het overzicht springt van het jaar 1996 naar 1999 en slaat dus 1998 over.

compleet gewist. De uitgave 1998 is alleen nog via de tweedehandsboekenmarkt is te verkrijgen.

In 2004 verschijnt een heel nieuwe uitgave

Inmiddels is de uitgave uit 2004 ook alleen via de tweedehands markt te verkrijgen. Het boek staat nu min of meer impliciet vermeld bij 2004 in het publicatie-overzicht van Frank Bovenkerk. Een alinea daaruit:

“Bovenkerk, F. & Yesilgöz, Y (2004). The Turkish Mafia and the State. In C. Fijnaut & L. Paoli (Eds.), Organized Crime in Europe. Concepts, Patterns and Control Policies in the European Union and Beyond (pp. 585-602) (1074 p.). Springer.”

De beide wetenschappers schrijven en benadrukken zelfs tot tweemaal toe dat zij voor hun boek, uitgave 2004 ‘de gelegenheid hadden om uitgebreid en lang met de welbekende Koerdische Maffia baas Huseyin Baybasin, die nu een levenslange gevangenisstraf in een extra beveiligde gevangenis uitzit, over het onderwerp te discussiëren.  Baybasin mag dan misschien overkomen als een onbetrouwbare bron, vertellen ze, maar alle informatie die hij ons gaf bevestigt wat we via andere bronnen vernamen‘, etc

De ene bron voorziet de andere bron. Zo ook The Guardian die teruggrijpt op het boek van deze Bovenkerk.

Allemaal bronnen die elkaar bevestigen. Je hebt echt wetenschappers van het kaliber Frank Bovenkerk nodig om het waarheidsgehalte te bepalen. Zelfs een dergelijke ‘onbetrouwbare’ man als Baybaşin weten zij de waarheid begin 1996 te ontfutselen in een twintigtal gesprekken, vlak na zijn arrestatie in december 1995.

Zoals ik het nu bekijk fungeerde het boek van 1998 om de veroordeling tot levenslang een voorgeschiedenis mee te geven. Toen de veroordeling in 2002 een feit was moest het boek verdwijnen om plaats te maken voor de uitgave in  2004, niet een tweede of zoveelste druk, nee gewoon een heel nieuw boek met dezelfde titel met een totaal ander kaft en een ander jaartal, twee jaar nadat de Baba, de peetvader, de Pablo Escobar, Baybaşin inmiddels veilig achter de tralies zat. Dat maakte de uitgave van 2004 natuurlijk helemaal ‘wetenschappelijk’ verantwoord. De heren konden daarom ook vrijuit gaan bij Springer, die over dezelfde materie schreef. En zo doen de heren der wetenschap dat: heel fijntjes de boel besodemieteren, zou mn vader zaliger zeggen. Jammer voor hen dat er een tweedehands markt voor boeken is.

Lees ook het vervolg en klik op:

Het verhaal van Huseyin Baybasin

Baybasin en de storytellers

#Baybasin en the rolling stones

Baybaşin is concreet veroordeeld voor

1. Opdracht tot moord en
2. Heroinehandel

(Lees voor een beter begrip vooraf svp Baybaşin en de (re)constructie van een moord door op deze zin te klikken.)

Toch hier nog even de wijze waarop dit hof tot haar oordeel is gekomen:

Het hof: “Op 9 november 1997 is Sadik Suleyman Öge in een theetuin in Istanbul vermoord. Uit telefoongesprekken die zijn afgeluisterd voor, op en na die datum, blijkt dat de verdachte Baybaşin rechtstreeks betrokken is geweest bij deze moord.”
Lees verder “#Baybasin en the rolling stones”

Baybaşin: on the right track again!

Weliswaar zit ik Rein Gerritsen af en toe op zn huid maar hij spreekt wijze woorden als hij zegt dat het gaat om de beeldvorming rond Baybaşin en in het verlengde daarvan zijn geloofwaardigheid.

Baybaşin antwoordde direct en zonder omhaal op vragen, tijdens een documentaire op tv, met:

1. Ik heb nooit gehandeld in drugs!
2. Ik heb nooit opdracht gegeven tot moord!

Sibel Edmonds ondersteunt hem daarin en zegt tijdens een interview met James Corbett het volgende daarover:

“4:10 So, let me make that clear. And it’s not because I’m a big fan of them. [laughs] It’s just that in this… they were engaged in a lot of illegal activities, criminal activities; but narcotics was not one of those, at least within the sphere of my involvement: direct, first-hand information in the FBI.”

Kort samengevat:”Ze hebben van alles gedaan, maar narcotica zat daar niet bij”.

Laten we dat voor waar aannemen en dan opnieuw kijken naar de procesgang en ontwikkelingen. Alles wat het OM heeft gedaan is gericht geweest op beeldvorming en het ondergraven van zijn geloofwaardigheid. De eindconclusie van Aben, dat basis vormde voor het besluit tot nader onderzoek in het herzieningsverzoek, is een voortzetting daarvan.

De beeldvorming met behulp van de media is altijd gericht geweest op Baybaşin als zware drugscrimineel en/of als de man die de jacht op Demmink initieerde. Eerder schreef  ik dat het  goed mogelijk is geweest dat hij informatie heeft toegespeeld gekregen die hem bewust op dat spoor heeft gezet. Hij heeft gehapt door aangifte wegens pedofilie te doen in 2007. Toen was het te laat, want toen ging menigeen er mee aan de haal. De complotgekte barstte los. Hij kon zich er daarna helaas niet meer van losweken.

Maar stel je voor dat het een opzetje was om hem af te leiden van het bewijzen van zijn onschuld, waarvan de mogelijkheden veel dichterbij lagen. Die truuk heb ik vaker gezien. Eerst speel je het slachtoffer informatie toe waarvan jezelf weet dat het nooit echt bewezen kan worden, en als het slachtoffer daarmee zijn verdediging inzet, kun je dus als aanklager en als advocaat generaal met alle gemak dat telkens weerleggen. En dat is wat met hem is gebeurd tot nu toe, althans dat is wat ik denk. Wellicht is het door die ontstane complotgekte na 2007 volledig uit de hand gelopen en niet voorzien door justitie dat er meerdere kapers op de kust waren om er een slaatje uit te slaan.

Daarom zet ik ook vraagtekens, al veel langer, bij de bemoeienis van Langendoen. Want waarom ging hij zo sterk zitten op de pedofilie van Demmink en de chantage en niet op het ontkrachten van de beschuldiging dat Baybaşin handelde in drugs? Als geen ander moet hij in staat zijn geweest om juist dat te onderzoeken en te ontkrachten. Maar hij heeft het niet gedaan. Rein Gerritsen is er wel mee aan de slag gegaan. En nu dan het interview van Talk2Myra met hem over het hoofdstuk in het boek  De maffia van Turkije van Frank Bovenkerk en Y. Yesilgoz

De inzichten van Rein Gerritsen werpen daarmee een ander licht op het ontstaan van dat hoofdstuk en wat het heeft veroorzaakt qua beeldvorming zowel nationaal als internationaal. Baybaşin en niet te vergeten zijn familie zijn daarin definitief als groot drugscrimineel netwerk geportretteerd. Nodig om hem in 2002 te veroordelen tot een levenslange gevangenisstraf.

Waarom ik dit interview zo goed vind? Baybaşin staat weer centraal. Hiermee kan hij weer werken aan zijn ‘alibi’ . Back to basics: Hij moet bewijzen dat hij het niet kan zijn en niet kan hebben gedaan. Met hulp van anderen, zeker zijn advocaten en zo mogelijk door het bewijzen dat zijn belagers hebben gelogen. Dicht bij hemzelf, dan staat hij in zijn kracht. Wat dat betreft kijk ik uit naar het boek van Rein Gerritsen. Waarschijnlijk is het belangrijker dan hij nu veronderstelt. Maar het moet niet te lang meer duren. Hoe dan ook daarmee en met het onderzoek van Ton Derksen is Baybaşin weer on the right track.

Baybaşin en de tuchtzaak tegen Wladimiroff

In mijn werkzame leven ging ik in het begin van mijn loopbaan in het organisatieadvieswerk mee met zo’n ouwe rot in het vak om een opdracht binnen te halen, zoals dat heet.  Dan was ik na zo’n bespreking bij de klant helemaal enthousiast. ‘Het was zo’n goed gesprek, dat kon niet meer missen’, gaf ik dan mijn eerste indruk. Mijn ervaren collega temperde meteen de feestvreugde en zei dan: “De opdracht is niet eerder binnen dan dat de handtekeningen zijn gezet.” En zo was het. Vandaar misschien dat ik door die ervaring niet direct sta te juichen over de getoonde euforie met betrekking tot de uitspraak in de tuchtzaak die Baybaşin heeft aangespannen tegen Wladimiroff. Onderdeel a betrof de rol van Buruma en b Wladimiroff als de advocaat van Demmink in de art.12 procedure ivm de verkrachtingszaak die zijn advocaat namens de Turkse mannen tegen Demmink had aangespannen. De één weet het nog mooier voor te stellen dan de ander.

“LOL:Baybasin wint van Micha Wladimiroff” en “Uitspraak opent deuren.” Het klinkt als muziek , maar ik las de uitspraak toch met beduidend minder enthousiasme.

Die winst is dus beperkt. Nuchter bezien, zeer beperkt. Met het gegrond verklaren van de ‘schijn’ van belangenverstrengeling is in ieder geval, weliswaar impliciet, bevestigd dat Wladimiroff heeft ‘gelogen’ toen hij beweerde nooit voor Baybaşin te hebben gewerkt. En ik kan mij voorstellen dat dat voor Baybaşin een erkenning inhield. Maar dan?

Gewonnen aan geloofwaardigheid?   Was dat de inzet van de tuchtklacht? Hoe dan ook, niet de geloofwaardigheid van Baybaşin is hier van belang, maar de leugenachtigheid van Wladimiroff, immers als hij liegt over zijn rol als advocaat van Baybaşin, dan kon hij ook wel eens hebben gelogen, althans niet de waarheid hebben verteld zeggen wij dan, over zijn rol in die toelatingscommissie CEAS. Dat is m.i. de oogst van deze exercitie en in die zin vind ik de opmerking van Rein Gerritsen over consilience of inductions heel mooi.

Over toeval gesproken: dan denk ik weer aan de mogelijkheid, wellicht vergezocht, maar toch niet ondenkbaar, dat hij Wladimiroff e.e.a. met de Raad heeft voorbeproken in die ruim twintig minuten die hij met zijn advocaat in de kamer met hen heeft doorgebracht. Wij zaten met de advocaat van Baybaşin voor de deur te wachten al die tijd. En wij moesten geloven dat zij aan de andere kant ook niets anders deden dan wachten op het moment dat Baybaşin werd ‘aangevoerd’.  De voorzitter vroeg nog toen wij binnen mochten komen aan de advocaat: “Is Baybasin al aangevoerd?” Een dergelijke vraagstelling van de voorzitter komt bij mij als hoogst ongeloofwaardig over.  Blijkbaar ben ik de enige die er over valt want niemand anders heeft het erover.

Ik heb wel mijn bedenkingen. De Raad heeft de rol van Wladimiroff in die TCEAS niet verder inhoudelijk willen toetsen omdat de redelijke termijn was verstreken. Daar kwam de Raad zelf niet op, het werd als bezwaar ingebracht door de advocaat van Wladimiroff en er werd meteen, zo weet ik mij te herinneren, gretig en nadrukkelijk op gereageerd, vandaar mijn wantrouwen dat er iets is voorgesproken tussen de raad en Wladimiroff. Baybaşin werd aansluitend meteen door de voorzitter geconfronteerd met de vraag: ‘Waarom niet eerder?’

Op zich is dat een interessante en relevante vraag, want inderdaad, waarom heeft zijn advocaat indertijd, toen het speelde in 2010, geen actie ondernomen? “Uit de overgelegde stukken en over en weer ingenomen stellingen blijkt dat het klager in het voorjaar van 2010 bekend was dat verweerder in de TCEAS zitting had of zou hebben. De klacht daarover dateert van 20 februari 2014” Baybaşin kon geen antwoord geven. En zijn advocaat hield zich stil. Is daar dan niet over nagedacht? Of was het toen niet interessant?

En waarom werd het dan in 2014 ineens wel interessant? “Bij de klaagschriften (…) is een schrijven gevoegd van de advocate van beide klagers (…) waarin wordt opgemerkt dat tussen beide zaken en de procedures in de zaak Baybasin een directe link bestaat. Bij het Bossche hof is thans nog een ontnemingsprocedure aan de orde met betrekking tot Baybasin, terwijl in de hoofdzaak Baybasin momenteel een herzieningsverzoek bij de Hoge Raad loopt.”

Telkens wordt door de advocaat van B., maar ook door Poot&Co, benadrukt dat er een ‘directe’ link bestaat, tussen de zaak Baybaşin en de zaak van de verkrachte Turkse mannen. Dat is ronduit vreemd te noemen, immers Baybaşin zelf heeft in één of meerdere van zijn radio optredens bij Talk2Myra juist het tegendeel beweerd namelijk, dat er in feite geen link is tussen die twee zaken. Hijzelf ziet het als twee afzonderlijke zaken. Daar ben ik het mee eens.

Het betreft niet een directe link, maar een (veronderstelde nog te bewijzen) indirecte link, in de vorm gegoten van ‘het complot’, waarbij de Nederlandse staat door de Turkse staat zou zijn gechanteerd met de pedocriminele handel en wandel van Demmink. Het pleidooi van zijn advocaat was m.i. opnieuw teveel gericht op het complot, waar Wladimiroff vervolgens meesmuilend op reageerde.

Helaas wilde de advocaat na een eerdere toezegging, mij geen inzage meer geven in de wederzijdse pleidooien ter zitting. Ik had het graag nog eens rustig bekeken achteraf. Zo langzamerhand vraag ik me af of Baybaşin eigenlijk wel weet wat er namens hem wordt beweerd en ondernomen, immers het is allemaal in het Nederlands.

In ieder geval heb ik al vanaf 2012 zowel bij Vrij Nederland als bij De Roestige Spijker geschreven dat deze jacht op Demmink die, terecht of onterecht, door zijn advocaat en Poot&Co zo is ingezet, niet in het voordeel van het ontkrachten van zijn veroordeling zelf is, in tegendeel. Het heeft eerder averechts gewerkt.

Mijn commentaren hebben in de aanpak niet veel kunnen veranderen, Baybaşin wordt er telkens met de haren bij gesleept. En dat geldt andersom ook voor Demmink. Niet dat ik hiermee beweer dat Demmink geen bemoeienis heeft gehad met zijn arrestatie en detentie, beslist niet.

Ik heb hem gevraagd wie hem in 2007 op het idee heeft gebracht om Demmink aan te klagen voor het verkrachten van de Turkse jongens indertijd. “Tegen de volgens de Turkse autoriteiten gechanteerde topambtenaar van Justitie deed hij tevens aangifte wegens pedofilie. Voorlopig zonder succes. Het Landelijk Parket weigerde een strafrechtelijk onderzoek in te stellen tegen deze aangifte. Een daarop volgende klacht van Baybasin tegen deze weigering tot vervolging werd op 17 oktober 2008 door het Gerechtshof te ’s Gravenhage afgewezen.”

Hij beweerde dat hijzelf dat initiatief had genomen, maar ik geloof het niet. Hij moet op het idee zijn gebracht. In ieder geval was deze aanklacht nodig voor Poot&Co om, zoals Poot het zelf noemde, de jacht op Demmink te openen.

Op 4 juni 2010, nadat zijn verzoek bij de TCEAS op niets was uitgelopen, ging de media campagne  van Poot&Co van start: “Met het gisteren gepresenteerde boek ‘De Demmink Doofpot’ belandt de geruchtmakende affaire rondom de ontwikkelingsmaatschappij Chipshol in een nieuwe fase.” , lees ik in hun eerste artikel.

Poot&Co hebben er nooit een geheim van gemaakt dat zij uit waren op de 20 miljard. Vandaar ook dat ik de fractievoorzitters gevraagd heb om nu juist de Shipsholaffaire te onderwerpen aan een parlementaire enquete.

De pedofiele strapatsen van Demmink, interesseerde Poot&Co helemaal niet, zo verkondigde hij nog niet zo lang geleden in de Volkskrant doodleuk. Baybaşin interesseert ze ook niet. En dat zeg ik,  hij wordt gewoon opgevoerd als het Poot&Co in hun jacht op Demmink zo uitkwam.

Ook nu moest Baybasin weer komen opdraven, immers de tuchtklacht was naar aanleiding van de artikel12 procedure, waar Wladimiroff optrad als Demminks advocaat, niet naar aanleiding van de rol van Wladimiroff in de TCEAS. Dat is er aan toegevoegd en ik neem aan, dat hij daarom er in mee is gegaan. En juist op dat punt heeft hij bakzijl gehaald.  Dat moet een grote teleurstelling voor hem zijn.

“Het is de plicht van de klager om te motiveren waarom hij de klacht niet eerder heeft ingediend. Dat heeft hij niet gedaan terwijl niet is gebleken van omstandigheden die meebrengen dat klager desondanks in zijn klachten zou moeten worden ontvangen. Het voorgaande leidt ertoe dat klager in zijn klacht voor wat onderdeel a betreft niet ontvankelijk is.”

Aldus de Raad van Discipline, die om die reden er niet toe over is gegaan om de rol van Wladimiroff in het TCEAS inhoudelijk te toetsen, als ze dat al ooit hadden gewild. Wat is dan concreet de winst voor hemzelf? De ‘schijn’ van belangenverstrengeling? Zijn geloofwaardigheid? De winst is zo mager en het bewijzen van het complot is zo’n grote omweg, dat daarmee Baybaşin van zn levenslang niet vrij zal komen, althans dat is mijn idee.

Dat twitter dialoogje met Rein Gerritsen levert wel een paar nieuwe inzichten. Nu blijkt dat Wladimiroff over het ene heeft gelogen, kan het zijn dat hij ook over zijn rol in het TCEAS heeft gelogen, om precies te zijn, zich als een draaikont om de waarheid heen heeft gedraaid. Wat dat betreft lijkt de juridische wereld als twee druppels op de politiek. Allemaal draaikonten, ze konden Hollandse derwisjen zijn.

Maar goed, wie kan A-G Aben overtuigen om Wladimiroff en Buruma alsnog onder ede te (laten) verhoren, over wie nu precies betrokken waren bij de beslissing van het TCEAS om de getuigenverhoren af te blazen? Volgens de advocaat van B. heeft Buruma zelf verklaard dat die beslissing door Wladimiroff werd ingegeven. Dat bewezen te krijgen is in het belang van Baybaşin, immers die getuigen wilden verklaringen af leggen over het vervalsen van de tapbestanden. Daar is hij op veroordeeld, en daar moet de focus op gericht blijven. Je moet niet te hoog willen grijpen en een complot willen bewijzen. Nu Turkije heeft aangegeven ruimhartig te willen meewerken als er verzoeken komen vanuit Nederland, biedt dat perspectief.

Baybasin: politiek gevangen in Nederland

Baybaşin zelf zegt het! En dit is het verhaal over Baybaşin. Binnenkort verschijnt een nieuw boek van Rein Gerritsen over deze kwestie:

“In 1989 doet de Koerdische zakenman Huseyin Baybasin een boekje open over de nauwe samenwerking tussen de Turkse regering, het leger, de douane en de georganiseerde misdaad. Jaarlijks wordt er voor vijftig miljard dollar aan heroïne via de Balkan-route gesmokkeld naar Europa, met Nederland als belangrijkste doorvoerhaven. Nog tijdens de persconferentie wordt Baybasin gearresteerd. Als hij vrij komt, vlucht hij naar Groot-Brittannië, van waaruit hij, op 12 april 1995 te Den Haag, het Koerdische parlement in ballingschap opricht. De Koerdische vrijheidsstrijd brengt zowel de Nederlandse als de Turkse overheid in verlegenheid. De toetreding van Turkije tot de Europese Unie staat op het spel.

De beide landen besluiten al in 1989 Baybasins telefoon te tappen. De taps blijken zo belastend dat Baybasin levenslang krijgt wegens moord en drugshandel. Maar de taps blijken later vervalst, wat leidt tot een herzieningsaanvraag in de zaak Baybasin.

Is Baybasin een politieke gevangene? Filosoof Rein Gerritsen spitte de zaak uit. Het resultaat is een meeslepend verslag waarin Turkse en Nederlandse veiligheidsdiensten, politie, ministers, en topambtenaar Joris Demmink in het bijzonder, een dubieuze rol spelen. Spannend, smerig en helaas waar; het levensverhaal van de Turkse Koerd Huseyin Baybasin.”

ISVW-uitgevers, € 19,95 | 160 blz. | paperback | 14,5 × 21 cm | ISBN: | NUR:
730 | A-boek | april 2015

Toch eens een vraag gesteld aan Rein Gerritsen op twitter

De dialoog die daarop volgde:

Rein Gerritsen : B’s arrestatie en gevangenschap hebben niets van doen met bewijzen pro of contra, maar alles met politiek handjeklap.

Rein Gerritsen: Dus of mijn boek B uit gevangenschap helpt? Wel als de politiek van mening is dat we het IRT-debat over moeten doen. ldbroersma: Welnu met de huidige ontwikkelingen en onthullingen rond Teeven is dat wellicht een gouden moment!

Rein Gerritsen: Ik denk niet dat ik na de verschijning van het boek nog ergens welkom ben, maar ja. Noblesse oblige. ldbroersma: Maakt het wat uit als ik je zeg dat je bij mij altijd welkom bent?

Rein Gerritsen: Moet wachten met publicatie tot na Abens definitieve uitspraak in herziening.

ldbroersma: Je hebt geen vertrouwen in de herziening en toch moet je wachten? Van wie moet je dat?

Rein Gerritsen: Heeft te maken met documenten die dan pas vrijgegeven mogen worden.

ldbroersma: Dan vrees ik dat je lang kan wachten met je publicatie. Wat een slimmeriken! Iene miene mutte, Aben is aan zet. ldbroersma ‏:Dus je hebt de documenten bij Aben ingeleverd en toen stelde hij die voorwaarde, anders zou het niet meetellen in de herziening?

Rein Gerritsen: Nee, nee. Het gaat om justitiële documentatie. ldbroersma: ok, zit dat zo, dus jij wacht op het vrijkomen daarvan en daarna kun jij verder met je boek. Je hebt de inhoud ter inzage gehad.

ldbroersma: Maar hoe zit dat dan met de documenten die jijzelf hebt? Of zijn die niet van belang voor Baybasins herzieningsverzoek?

Rein Gerritsen: ‏ Nee, Tons boek is van belang voor herziening, het mijne niet. Ik beschrijf geen casus maar een probleem, groot probleem. ldbroersma: Een probleem dat samenhangt met de IRT affaire: drugs, moord, intriges, grote sommen geld op het hoogste niveau.

ldbroersma: Abens doel is de reputatie van de staat te beschermen Hij zal dan niet blij zijn met de komst van je boek! Betekent? ldbroersma: Betekent een reden meer om de eindconclusie mbt het herzieningsverzoek van Baybasin uit te stellen. Zoek een manier!  Dat laatste wat kort door de bocht, maar twitter heeft zo zijn beperkingen. Ik bedoelde te zeggen: zoek een manier om daarvan los te komen.

Hieronder het interview dat Talk2Myra vervolgens  in april 2015 had met Rein Gerritsen over dit boek:

Gelukkig heeft Rein Gerritsen kans gezien toch eerder, dan de uitspraak in het herzieningsverzoek van Baybasin, tot publicatie over te gaan:

Als nieuwe publicatiedatum wordt 10-10-2015 bij de diverse webwinkels genoemd. Ben een beetje voorzichtig, want de datum is keer op keer verschoven. Maar voorlopig ga ik er van uit dat we het boek op of omstreeks die datum tegemoet kunnen zien. Wel met blijkbaar een andere titel