Zo kwam ik daar de volgende tweet tegen: “wie het wetenschappelijke adviesorgaan beheerst, beheerst de rechter”
De essentie van de uitspraak kan in één korte zin samengevat worden: wie het wetenschappelijke adviesorgaan beheerst, beheerst de rechter. En dat is altijd de overheid, die ook nog eens de rechterlijke benoemingen beheerst.https://t.co/kgrAO6dAtL
Het komt er op neer dat indien de rechter toestaat dat een niet geregistreerde deskundige getuigt, de voorkeur uitgaat naar de geregistreerde deskundige o.a. TNO- RIVM. Dan is er nog die ‘zekere beleidsvrijheid van de staat’. Mooier kan de overheid ’t voor zichzelf niet regelen.
En nu de posities die de verhouding weergeven in een rechtszaal in de UK. Waar in Nederland de rechter beeldend ondergeschikt is gemaakt aan de officier, heeft de rechter in UK de hoogste positie. De aanklager en de verdediger zijn gelijkwaardig. Bijzonder toch?! #tweedekamerpic.twitter.com/WisdHE5B4n
HUGO DE JONGE LIET HET WETEN: “HET ‘HERPAKKEN’ VAN DE CENTRALEREGIE EN HET ORGANISEREN VAN EEN DOORZETTINGSMACHT”
De gecentraliseerde macht dwz de ministerraad voert de regie. Zij legitimeert haar beleid en financiert haar plannen vertaalt dit in raamwetgeving (met ruimte voor nadere invulling) met de steun van adviesorganen, modellen, en het parlement en laat de uitvoering en naleving over aan lagere overheden, instanties, overheidsmarketeers, media als influencers en handhavers.
Intensiveert? De reorganisaties onder uw voorgangers hebben ervoor gezorgd dat de onafhankelijke onderdelen zijn lamgeslagen. De macht is gecentraliseerd, verantwoordelijkheid gedecentraliseerd, de handhaving tot op bitniveau geprogrammeerd in wetten en regelgeving. #tweedekamer
“De groten noemen we bij hun naam; in Turkije kent iedereen ze en ook de betrokkenen zelf zouden verbaasd zijn als we hun namen niet zouden noemen. Zij hebben bekendheid verworven met daden die ze zelf overwegend helemaal niet als oneervol beschouwen. Dat zij zelfs teleurgesteld zouden zijn als we ze niet zouden noemen, is natuurlijk geen argument geweest.”
Aldus het tweetal criminologen, tevens politicologen, antropologen en verhalenvertellers Frank Bovenkerk en Yücel Yeşilgöz . In het boek De Maffia van Turkije van 1998 laten zij Baybaşin zijn verhaal vertellen. Zij, de schrijvers, tekenden het voor de geschiedenis op. De voorgeschiedenis:
“7. HET VERHAAL VAN HUSEYIN BAYBASIN 257
Opgroeien in het Koerdische zuidoosten van Turkije 260 De opbouw van een criminele carriere 262 Drugshandelaar 270 Koerdische bewustwording 274 Smokkelmysteries in de Perzische Golf en Rode Zee 285 Namus 289″
Baybaşin heeft zijn verhaal volgens de schrijvers openhartig en zonder enige terughoudendheid verteld, begin 1996 in een 20-tal gesprekken tijdens zijn detentie in een Nederlandse gevangenis. Zich blijkbaar niet bewust dat hier in Nederland andere mores gelden dan in Turkije, vertelde hij spontaan over zijn criminele handel en wandel vanaf zijn vroegste jeugd tot dan, met de laatste jaren als voortvarende zakenman.
De schrijvers vatten het als volgt samen:
Baybaşins hoofdstuk met zijn verhaal was volgens de schrijvers dus niet meer dan een ‘mooie’ illustratie van de typische carrière van een Turks Koerdische onderwereldbaas, zoals de schrijvers Baybaşin zichzelf laten introduceren: het ‘beresterke’ product van een traditionele stam die nog leeft met zaken als eer en bloedwraak en zich had ontwikkeld tot een maffiabaas van mythische proportie. De baba’s zelf doen alles aan imagebuilding om die status onder de het volk te bemachtigen. Nou dan weten de lezers het wel.
En ondanks de opgetekende geschiedenis worden de criminologen op 27 maart dan toch nog ‘overvallen’ door het bericht dat hij is gearresteerd. Nee, dat hadden ze blijkbaar nooit verwacht immers hij ‘leek’ het leven te leiden van een inmiddels keurige getrouwde zakenman.
De schrijvers treft geen blaam, want wat lezen we op blz 42; “De gevoeligheid van het materiaal noopt tot uiterste zorgvuldigheid; we hebben dan ook geen feiten vermeld die we niet volledig kunnen verantwoorden”
Twee datums die de aandacht trekken:
*24 december 1995: de dag dat baybasin werd aangehouden.
*9 maart 1995: verzoek om uitlevering door de hoofdofficier van justitie van de rechtbank voor staatsveiligheidszaken te Istanbul en ook Interpol op verozek van de republiek Turkije een arrestatiebevel uit had doen gaan.
De feiten gecheckt? Als ik het goed heb begrepen is er alleen sprake van een diplomatiek verzoek van de Turkse -aan de Nederlandse overheid om Baybaşin aan hen uit te leveren. Een internationaal arrestatiebevel bestaat niet, is er nooit geweest. Baybaşin had een bewogen geschiedenis in de internationale ‘onderwereld’ achter de rug? Dat moest hij dan wel eerst zelf aan de schrijvers vertellen; volgens “eigen zeggen” één van de allergrootste baba van Turkije?
” Ofschoon het ons van meet of aan slechts te doen is om objectieve criminologische analyse, zijn we door de politieke kanten van het vraagstuk steeds gedwongen ook over de politieke implicaties van het probleem na te denken.”
Dat wordt door de schrijvers als zwaar ervaren, lees ik op blz 42. Want die politiek is een beperkende factor voor de objectiviteit, de wetenschappelijke benadering, zo schrijven zij. Maar dan hebben we die goeie ouwe Max. Max Weber voor intimi, die de schrijvers uitkomst bood, immers die goeie ouwe Max zei het al: objectiviteit is niet haalbaar. Gewoon je best doen en er zoveel mogelijk naar streven. Was getekend, Frankie&Co in het boek De Maffia van Turkije.
Tot slot: het zou het verhaal zijn van Hüseyin Baybaşin en dat verhaal, die criminele voorgeschiedenis, waar het OM en A-G Aben in zijn conclusie n.a.v. het Herzieningsverzoek naar verwijzen, valt zoals de schrijvers het dan nadrukkelijk en dan weer impliciet laten weten, buiten hun verantwoordelijkheid. In die zin vind ik het een laf boek en zeker niet wetenschappelijk.
Ik ben benieuwd overigens naar de uitgave van 2004. Baybaşin heeft het boek van 1998, noch het hoofdstuk, waarin hij ‘zelf’ zijn verhaal vertelt, vóór publicatie gelezen. Had er geen flauw benul van dat hij ’ter illustratie’, als ‘het’ voorbeeld van een Turks Koerdische Maffiabaas en hoe je zoiets wordt, ten toon gesteld werd, want zo kun je het wel stellen.
Toen hij het in de gaten kreeg was het te laat. Luister nog eens naar het interview dat Rein Gerritsen gaf aan Talk2Myra.
Ja mensen ik zie dat onmiddellijk. Met alle verstand kijk ik er naar en dan denk ik, lees ik dat nou goed? Ja het staat er toch echt. Geloof me dit is niet zo maar een verschrijving. Nee, de weerstand om Baybaşin, als klager, gelijk te geven is zo groot, dat de heren en dames van deze Raad van Discipline, Lees verder “Baybaşin en de blunderende Raad van Discipline”
Teeven heeft heel veel steun aan de gevangenisdirecteur Tom Yntema van Veenhuizen. De gevangenis waarmee je in het buitenland kunt scoren, volgens de directeur van het gevangenis museum Peter Sluiter, zo goed hebben onze gevangenen het daar. Ze mogen er zelfs in de spaarzame uurtjes buiten de cel op gras lopen. Ze gaan nog net niet loeien als de Nederlandse koeien, maar verder, zo gezond! Het klinkt als een paradijs en dat zegt weer iets over de andere gevangenissen waar de huidige bewoners naar toe mogen vertrekken. Beton en nog meer beton. Baybaşin noemt het levend begraven tussen het beton.
‘Jongens’, zei ik op een keer tegen mijn beide kleinzonen,’ jongens, wat kun je nu het beste doen als je alleen bent en een groep agressieve jongens tegenkomt?…… Als je kans ziet, maak je dan uit de voeten, maar lukt dat niet, probeer dan de leider te vinden, degene die de opdrachten geeft. Daar ga je met al je energie op af. Dat is jullie enige kans jongens in zo’n situatie. Dat heb ik niet van mezelf maar van jullie oudoom. Die deed dat zo! Maar nogmaals alleen als je niet anders kan.’
