Ivo Opstelten – van het één komt het ander

Maar de pizzakoeriers in Nederland zijn beschermd

In 2013 kopten de kranten dat Opstelten het ging opnemen voor de pizzakoeriers. Ik had toen zo intuitief de gedachte dat een dergelijke organisatie een uitstekende dekmantel zou kunnen zijn voor onfrisse zaken en maakte er bij de roestige spijker een grapje van. Mijn manier om af en toe iets onder de aandacht te brengen.

Bij de Roestige Spijker schreef ik een volgend commentaar:

– door ldbroersma op maandag 8 juli 2013 om 09:52

“Feitelijk kunnen we dus constateren dat Donner indertijd, met het dreigen van de media met kostbare rechterlijke procedures, als ze het waagden over Demmink te schrijven, een -naar nu blijkt- zeer effectieve aanval heeft ingezet op de vrije nieuwsgaring en daarmee de opdracht die de onderzoeksjournalist bij uitstek heeft, namelijk het controleren van de macht.

In 2011 beweerde ons nationale Repelsteeltje en durfal op de dag van de persvrijheid het volgende:

=Het in zijn ogen ‘oneigenlijk’ gebruik van de wob zou ambtenaren teveel tijd en werk kosten en een te grote openbaarheid zou schadelijk zijn voor het werk van de overheid.
Tijdens een bijeenkomst ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Persvrijheid op 3 mei liet Donner weten dat hij de wob wil aanpassen om ambtenaren te ontlasten. Journalisten vuren volgens de bewindsman ‘een schot hagel’ af op de overheid in de hoop dat één klein element van het aangevraagde materiaal nieuwswaarde heeft of een primeur oplevert. Volgens Donner zou het geen efficiënte tijdsbesteding zijn voor ambtenaren om zich met deze aanvragen bezig te houden. Een ander probleem is dat de te sterke controle van de overheid door journalisten veel ambtenaren en ministers te voorzichtig maakt.
Naast het beperken van het aantal aanvragen in het kader van de wob wil Donner beraadslagingen voorafgaand aan overheidsbesluiten niet meer openbaar maken.=

zie verder: https://www.denederlandsegrondwet.nl/9353000/1/j9vvihlf299q0sr/vip1bneiwuxx?ctx=vgrnbj1z0qzw

Het Nederlandse volk moet goed beseffen dat de huidige WOB nog een laatste strohalm is om de macht te controleren in een staat waar de bestuurselite van Nederland een gokpaleis hebben gemaakt en zich als regelrechte mafioso verschuilen achter gespiegeld glas om het volk te monitoren en via roeptoeters in de media met moralististische en zorgvuldig georchestreerde communicatie de spiegel voor houden, gedachten en schuld inclusief complex aanpraten.

We weten dat de WOB een doorn is in het oog is van de bestuurselite, omdat die wet ons een kijkje gunt achter de spiegelgalerij. Daarom is het kortgeding dat nu is gestart van veel groter belang dan de zaak Demmink, hoewel het heel goed mogelijk is dat het allemaal om Demmink en wat hij vertegenwoordigt, draait.

Donner heeft heel duidelijk gemaakt in zijn montesquieulezing dat hij uit is op total control, verpakt uiteraard als ware hij de barmhartige Samaritaan zelve, voor de benefit van het Nederlandse volk, zodat onze bestuurselite, niet gehinderd door volkse twisten over kruimels, ons kunnen beschermen in de grote boze wereld.

Voelt u zich beschermd, nou ik niet. Eerder gealarmeerd en dat zouden meer mensen moeten zijn, en zeker de onderzoeksjournalisten. Wel ben ik het met Donner eens dat we professioneel met de WOB om moeten gaan en dat gebeurt nu. Ik moet u daarvoor complimenteren meneer Rubinstein. Mag ik dan nog een kleine suggestie doen. Ik ben erg benieuwd hoe die wet voor de Hoge Raad tot stand is gekomen. Dat is bij mijn weten zeer snel gegaan, maar hoe is die besluitvorming gegaan, wie waren betrokken, wie nam het initiatief. Misschien kan ook nog eens een WOBje naar BoemBoemBobje worden gedaan.

Ja want we blijven toch wel lachen he meneer Rubinstein. Als ik aan Opstelten, en daar heb ik het over, denk en wat die man vertegenwoordigt, dan zie ik hem altijd voor me in zo’n botsautootje op de kermis en als ik die houtenkop dan van hem zie dan denk ik altijd: kijk daar heb je boemboembobje weer. Je kunt er wel een strip van maken: BoemBoemBobje werpt zich op als beschermer van de Pizzakoeriers. Geeft trouwens te denken, maar dat is een heel ander verhaal. Nee, nee, nee, nu hou ik op. Heel flauw van mij. Even serieus, succes met het het kortgeding meneer Rubinstein!…”

En dan komt nu dat fenomeen van de Pizzakoeriers weer in het nieuws als Pizzagate met John Podesta en de Clintons in de hoofdrol. Onderstaande video geeft de nodige achtergrondinformatie.

https://www.youtube.com/watch?v=IdSW7BprC7w

Russian Vids legt uit: Niets komt in de MainStreamMedia dat niet is gepland en niet een bedoeling heeft om ons te conditioneren in ons denken. Dat wil niet zeggen dat er niks aan de hand is. Zeker wel, maar dat het in het nieuws komt, zogenaamd gelekt wordt, is zo gepland. Gelukkig is er Russian Vids om deze berichten te decoderen. Ontnuchterend!…

https://www.youtube.com/watch?v=_QaxC12mWIM

Maar de pizzakoeriers in Nederland zijn beschermd.

3-12-2016 Pizzagate een geplande actie om de kritische mensen in diskrediet te brengen en maatregelen te kunnen nemen om juist deze groep de mond te snoeren.

https://www.youtube.com/watch?v=ZhLekku_bi8#action=share

#Baybasin en het jaar 1995

Volgens Jolande Van der Graaf in de Telegraaf volgt dus binnenkort de ontknoping in het Herzieningsverzoek van Huseyin Baybasin, die zijn advocaat namens hem in april 2011 indiende bij de Hoge Raad. Diederik Aben is er dan ruim 4,5 jaar mee bezig geweest.

Ik heb begrepen uit een artikel van Ton Hofstede van Het Haagse Complot dat er twee gespreksonderwerpen tussen de Advocaat Generaal Aben en Baybasin zullen zijn:

het 25 pagina’s tellende rapport van Bas van den Heuvel en
de illegale arrestatie in 1995

En dat laatste onderwerp tot mijn verrassing. Bijgaande email van 21 december 2013 maakt denk ik e.e.a. duidelijk. Om de leesbaarheid te vergroten kunt u op de afbeelding klikken.

Van der Plas had ik indertijd via email laten weten dat ik met name ook voor haar mijn beschouwingen op de zaak Baybasin gaf bij Vrij Nederland en later bij de Roestige Spijker. Waarom niet persoonlijk. Wel omdat ik absoluut onafhankelijk wilde blijven en vrij in het becommentariseren van wat zich aandiende.

Voor mij begon de zaak Baybasin echt interessant te worden toen ik het eerste radio-interview van Talk2Myra van 23 april 2013 beluisterde waarin Baybasin zijn arrestatie indecember van dat jaar 1995 schetst. Dat triggerde mij meteen.

Nu vind ik het uiteraard interessant of bij de aankomende ontknoping de vragen die ik indertijd bij de Roestige Spijker stelde, of daar een antwoord op komt via De Hoge Raad of rechters het mee gaan nemen in hun oordeel over het herzieningsverzoek.

Voordat ook De Roestige Spijker van het web verdwijnt heb ik een deel mijn commentaren aldaar voor de ‘geschiedenis’ bewaard. U kunt ze hieronder lezen. Deze reeks bestrijkt de periode april 2013 tot maart 2014. Ik maakte mijn beschouwingen persoonlijk en richtte mij meestal tot Robert Rubinstein, de voorzitter van de stichting:

– door ldbroersma op maandag 29 april 2013 om 14:09

Sinds een kleine twee jaren volg ik met interesse de kwestie Demmink en met name ook de veronderstelling dat hij namens de staat en onder druk van de Turkse overheid t.a.v. Baybasin smerig spel heeft gespeeld.

In de vorige uitzending van talk2myra, waar u vanavond te gast bent, was Baybasin zelf aan het woord en ik was meteen getriggerd toen hij vertelde dat hij een zakelijke bespreking had in Belgie maar op verzoek meegegaan was naar Nederland om daar te worden opgewacht door een arrestatieteam. Dat was in 1995, pas daarna heeft hij om uitlevering naar Turkije te voorkomen, asiel aangevraagd.

Volgens Baybasin is hij dus in de val gelopen door in 1995 naar Nederland te reizen. Dat betekent dat er vanuit Nederland een organisatie is opgezet om hem hier naar toe te lokken. Want toevallig is er niet een arrestatieteam op de been.

Wie heeft hier in Nederland een arrestatiebevel uitgevaardigd en wat was de inhoud daarvan. Wie heeft de arrestatie mogelijk gemaakt en wanneer is de Nederlandse overheid hiermee gestart en waarom Nederland? Had hij in Nederland een wet overtreden?

Lees verder “#Baybasin en het jaar 1995”

Baybaşin: zijn veroordeling een povere constructie

Begin 2007 begon ik een blog bij de Volkskrant als tijdverdrijf. Daar kwam na een tijdje een blogger bij uit Cambodja. Hij runde een schooltje en mocht als enige zijn blog gebruiken om donaties te genereren. Velen deden dat trouw, waaronder ik. Toen kwam er in 2010 een kink in de kabel, de man werd gearresteerd in verband met pedofiele activiteiten, veroordeeld, gestraft en in 2011 het land uitgezet.

Via een reactie kwam ik terecht op de website van Micha Kat, van Revolutionaironline, die indertijd in die contreien woonde, er een artikel over schreef op zijn toenmalige website Klokkenluideronline, en daarin onthullingen aankondigde. Ik heb er nooit meer iets van gezien op zijn website. Wel voor het eerst over Demmink en zo kom je van hier naar daar en uiteindelijk bij boublog, waar ik las over Baybaşin. En door een oproep daartoe, eind 2011, begon ik met ansichtkaarten te sturen aan Baybasin, dan heeft hij iets om wekelijks naar uit te kijken, dacht ik.

Eerlijk gezegd dacht ik ook dat het van tijdelijke aard zou zijn, ter overbrugging tot de uitspraak van de Hoge Raad zou komen op 3 juni 2012. Bovendien werd het verhaal van zijn onschuld zo overtuigend door Boudine Berkenbosch van Boublog gebracht, ik wilde gewoon wel aannemen dat het allemaal op een grote vergissing berustte, immers dat was al een paar keer daarvoor gebeurd, denkend aan de Puttense zaak en Lucia de B.

Intussen begon ik me meer in te lezen in de zaak Baybaşin. Krijg ik me daar een Engels artikel onder ogen, ik schrok me dood, Pablo Escobar was er niks bij, Mexicaanse toestanden, een hele misdadige clan die al schietend en moordend door Londen trok. Ik dacht, mijn hemel waar ben ik nu weer ingestapt; ik zit hier als een nette mevrouw uit de provincie een beetje postkaarten te sturen en verhaaltjes te schrijven aan een grote crimineel, en dan heb ik hem ook nog eens beloofd dat ik dat elke week tot zn vrijlating ( dacht dus tot juni 2012) zou doen.

Echt mensen ik dacht: Hoe kom ik hier in godsnaam weer van af? Je bent net met pensioen en je wilt leuke dingen doen en dan stort je je weer in zoiets! Weet je wat, dacht ik bij mezelf, ik schrijf die Corstens een brief:

Ik dacht qua inhoud snijdt dat mes aan twee kanten. Jaja ik ben heel erg en niets menselijks is mij vreemd. Beetje ma flodderbrief is het wel geworden en dat ook een beetje met opzet om aandacht te genereren. Dat had effect want per omgaande kreeg ik een keurig antwoord van hem via zijn griffier:

Op moment had ik werkelijk geen enkele reden om te twijfelen aan de oprechtheid van deze brief. ‘Gelet op de complexiteit van de zaak’ stond er in. ‘Niet de tijd maar zorgvuldigheid is het uitgangspunt van een zaak bij de Hoge Raad.’

Dat maakte indruk, dat zijn woorden die ik vanuit mijn professie begrijp en fascinerend vind, dus ik ging vanaf dat moment me serieuzer verdiepen in de zaak Baybaşin. Mijn kleine paniekmoment was ik al lang te boven gekomen, en ik bleef gewoon wekelijks mijn kaartje sturen, natuurlijk! Ik dacht, al is hij wellicht toch een zware crimineel, het is niet verkeerd om dat voor die man te doen, je hebt het hem beloofd, hij heeft er niet om gevraagd, klaar, niet meer over zeuren! Je kan en mag dat niet meer stoppen. Nee niet met deze man. Zo had ik al besloten.

De kalmte was al heel snel terug gekeerd, maar ik had inmiddels die brief wel geschreven. Het antwoord is nu bepaald interessant te noemen omdat hij daarin al zo nadrukkelijk het tijdsaspect noemde, bizar omdat de Hoge Raad toen nog steeds gebonden was aan een tijdslimiet. Wel was de wet voorziening ten voordele in de maak. Een wet waar dus het tijdsaspect uit werd weggelaten, en met opzet is mijn overtuiging.

Hoe dan ook, toen ik zo het e.e.a. las o.a. het arrest van Davids, waarin Baybaşin in 2004 in cassatie bevestigd kreeg, dat hij ’terecht’ levenslang had gekregen in 2002, toen wist ik gewoon: Deze man is veroordeeld op een povere constructie. Zo noemde ik zijn veroordeling.

op 13 mei 2013 schreef in een commentaar bij de roestige spijker:

De Hoge Raad met al die deftige hooggeleerde heren weten zich geen raad, want de zaak is geen zaak. De zaak is een povere constructie, en Baybasin de prijs die de overheid moest betalen voor het veilig stellen van het belang van een bestuurselite.

Nu, bijna twee jaar na dit commentaar, ben ik er zelfs nog meer van overtuigd geraakt. Wat het belang is daar moeten we nog steeds naar raden. Zijn het die pedofiele gedragen van Demmink of zijn het economische belangen, zijn het verplichtingen in NATO verband, is het de drugshandel of simpelweg prestige, of simpelweg het niet willen toegeven heel erg fout te hebben gehandeld? Of is het een combinatie van al deze aspecten. Saillant detail is wel dat Corstens toestemming had gegeven indertijd om Baybasin uit te leveren. Een beslissing die later door een rechter werd herroepen.

Het is een grote en inderdaad zeer complexe zaak (geworden). Dat is voor mij duidelijk. Echter, de veroordeling van Baybaşin is en blijft een povere constructie.

Baybaşin en de stille staatsgreep

Baybaşin meent dat ons rechtssysteem is vernietigd en dat is goed te begrijpen, maar ik zou liever zeggen dat ons rechtssysteem zodanig is omgevormd dat een klein netwerk van mensen op cruciale plekken, in staat is waar nodig (politieke) tegenstanders of anderszins uit de weg te ruimen cq buiten spel te zetten. Ook in staat is om misdaden begaan door mensen van het eigen netwerk, of dat nu binnen of buiten de overheid is, af te dekken. Zelfs door onschuldigen de schuld in de schoenen te schuiven.

Ik schrijf met opzet waar nodig. Wanneer de belangen van het old-boys-network niet worden aangetast, zal het rechtssysteem gewoon zn werk doen. Het volk wordt in slaap gesust met
de geruststelling dat met de nieuwe wet in de maak ook rechters gestraft kunnen worden. En dat willen we toch? Van de Steur, zie loopbaan, zegt het in de Tweede kamer: Het ging hem niet ver genoeg! Maar het pikmeerarrest, daar hebben we het niet over. Ook niet over de rol van verschillende bewindslieden o.a. Sorgdrager:

Dat ‘lastige’ rechters, maar ook ‘lastige’ officieren van justitie, en ‘lastige’ advocaten en ‘lastige’ AIVD-ers en “lastige” politiemensen, en wie nog meer ‘lastig’ is voor personen binnen de organisatie, dat die ook met de nieuwe voorstellen gemakkelijk op een zijspoor kunnen worden gezet, en monddood kunnen worden gemaakt, dat is geen onderwerp van discussie in het parlement. Men heeft alleen oog voor het aanlokkelijk perspectief.

Natuurlijk willen we dat de rechterlijke macht en allen die macht hebben gecontroleerd kunnen worden op machtsmisbruik en misdaden. Maar door wie? Door de minister van Justitie en Veiligheid? De minister die met behulp van zijn netwerk zoveel diensten naar zich toe heeft getrokken en vervolgens de macht heeft gecentraliseerd, dat men kan spreken over een stille staatsgreep? Die moeten waken over de rechtsstaat?

De kleine besturen binnen onze rechtsorganisatie kunnen met de nieuwe wetten de taken verdelen en heersen. Mooier kunnen ze het bij de overheid niet maken, voor zichzelf.

1 april 2011 heeft Baybaşin een herzieningsverzoek ingediend bij de Hoge Raad. Als de gesmeerde bliksem zijn Ivo Opstelten en Demmink in actie gekomen. Donner werd zonder al te veel poespas, in de demissionaire periode van kabinet Rutte, op 16 december 2011, door Ivo Opstelten naar de Raad van State gemanouevreerd. Dat was nodig om de wet ‘herziening ten voordele’ er gemakkelijk doorheen te krijgen. Ik weet niet wie de naam ‘Herziening ten voordele’ heeft bedacht, maar ik denk dat de ‘heren’ er hartelijk om moesten lachen.

Die wet herziening ten voordele was nodig om tijd te rekken in de zaak Baybaşin. Zo groot is deze zaak! Men haalt niet alleen alles uit de kast om aan damage-control te doen, maar men ontwerpt- en regelt via wetgeving tegelijkertijd de macht om haar macht te misbruiken, mooier kun je het niet maken. En het parlement is er niet tegen opgewassen of werkt er zelfs aan mee.

Op 19 jun. 2014 om 11:16 heeft lidy broersma het volgende geschreven:

Geachte fractievoorzitters van de Tweede Kamer,

Ik wend mij tot u met de volgende kwesties:

1.Naar ik heb vernomen is het herzieningsverzoek dat Mr Adele van der Plas namens Huseyin Baybasin heeft ingediend, en ik ga er hier van uit dat u allen zonder meer bekend bent met de zaak, dat dit herzieningsverzoek bij de Hoge Raad door Advocaat Generaal Aben voor de zoveelste keer verschoven is naar een latere datum.

Sedert januari 2012 is dat het patroon: datum prikken en vervolgens op de dag van de zitting kenbaar maken dat de datum wordt verschoven. Psychisch is dat voor de man in kwestie natuurlijk desastreus en dat is ook de reden dat ik nu schrijf. Schuldig of niet schuldig, menselijkerwijze gesproken is deze gang van zaken sowieso, laat ik het nog geen psychologische oorlogsvoering noemen, maar humanitair gezien een rampzalige ontwikkeling. Als het zo onduidelijk ligt dan zou ik helemaal geen datum noemen. En als een onderzoek zo vaak verschoven moet worden, dat het zelfs in de jaren gaat lopen, dan zou ik op zn minst eens inzage willen hebben in de totstandkoming van de planning. Wat is telkens de oorzaak dat de geplande zitting dan op het laatste nippertje niet door kan gaan. Hoe dan ook:

2. Deze gang van zaken is mogelijk gemaakt door de wet Herziening ten voordele van 1 oktober 2012.

De vraag is echter in wiens voordeel deze wet tot stand is gekomen? In 2012 heb ik reeds in een commentaar in Vrij Nederland het mogelijke negatieve effect opgemerkt, namelijk dat wat zich nu voltrekt: uitstel en nog meer uitstel tot in het oneindige. Er is in deze wet immers geen beperking opgenomen t.a.v. de duur van een dergelijk onderzoek.

Mijn verzoek aan u is deze kwestie op de agenda te zetten en alsnog deze wet aan te passen en een passage op te nemen met een tijdslimiet.

3. Dan de Shipsholaffaire, waar de heren Poot miljarden, en dan lees ik bedragen als 20 miljard, en al is het dan een paar miljard minder, we hebben het nog altijd over miljarden, op de staat, en dat zijn wij, wil verhalen via een investeringsmaatschappij in Amerika. Na wat ik tot nu toe heb gelezen wordt het de hoogste tijd om juist deze kwestie, die zo is uitgespeeld is via rechtszaken, zijpaden en media, via een parlementair onderzoek tot op de bodem uit te zoeken.

Mijn verzoek aan u is de kwestie op de agenda te zetten en een parlementair onderzoek te eisen.

In principe heb ik dus drie verzoeken:
1. Een einde te maken aan de psychisch zeer belastende wijze waarop telkens een datum wordt gepland in de herzieningszaak van de heer H. Baybasin bij de Hoge Raad, die dan vervolgens wordt verschoven en pas bekend wordt gemaakt op de dag van de zitting.
2. Een wetswijziging met betrekking tot de bovenstaande wet herzieningen ten voordele, met een tijdslimiet t.a.v de duur van een onderzoek.
3. een parlementair onderzoek naar de Shipshol affaire, aangezien het hier gaat om een miljardenclaim op de Nederlandse Staat en daarmee de Nederlandse burger, door blijkbaar een Amerikaanse Investeringsmaatschappij.

Alvast bedankt voor uw aandacht.

Hoogachtend,
L.D. Broersma

——————————————————————————————————
Datum: 11 februari 2015 06:53:17 CET
Aan: “g.wilders@tweedekamer.nl” etc etc etc
Kopie: Adèle van der Plas <vanderplas@bsvdp.nl>

Geachte fractievoorzitters,

mijn verzoek van vorig jaar juni heeft weinig teweeg gebracht, behalve een enkele reactie, zoals van het secretariaat van de D66 fractie, dat het op de agenda zou worden gezet van de fractievergadering. Daarna heb ik er nooit meer van gehoord. En toch was mijn verzoek, om een tijdslimiet in de wet ten voordele op te nemen, uiterst reëel en praktisch snel uitvoerbaar. Dus ik begrijp niet waarom dat nog niet is gerealiseerd.

Ondertussen is de behandeling van het herzieningsverzoek van de heer Baybasin vanaf indiening 1 april 2011 tot heden nog steeds niet afgerond, met dank aan het parlement dus wettig, en kan tot in het oneindige door gaan. Nou ja een mensenleven is uiteraard wel eindig en dan kan het verzoek samen met Baybasin het graf in.

Het herzieningsverzoek is in ieder geval in de afgelopen periode opnieuw driemaal uitgesteld. Ik heb daarom besloten mijn visie op de Baybasin-affaire te vertellen via een website. Niet dat ik erg positief ben over een mogelijke vrijlating van Baybasin die, nadat ik de zaak nu zo’n drie en een half jaar bestudeer, volgens mijn overtuiging beslist op valse gronden, noem het verknipt bewijs naar het boek van Ton Derksen, is veroordeeld. De overmacht is net iets te groot waar tegen hij moet opboksen.

De hulp die hij krijgt van zijn advocaten is bewonderenswaardig en volhardend te noemen, maar gesteld tegenover de tankbrigade van de staat krijgen zij weinig kans. Daarvoor moet een wonder geschieden, ziet u, want ik maak liever een wonder mee dan een revolutie.

Ik wil gewoon niet dat de man vergeten wordt, dat hij binnen onze samenleving een identiteit krijgt, dat is het minste wat ik voor hem kan doen ter compensatie van alle jaren dat hij niet alleen ten onrechte gevangen is gezet, maar ook nog eens is gekoeioneerd op alle mogelijke manieren.

En ik wil mensen, die er belangstelling voor hebben, uitleggen vanuit mijn professie, organisatiekunde en communicatie, wat en hoe dit allemaal zo kon en kan gebeuren.

Waarom het kon gebeuren en waarvoor, in de zin van drijfveren en winst voor de staat, ligt meer op uw terrein van onderzoek, want de Baybasin- affaire is een staatsaangelegenheid, geen veroordeling van een drugscrimineel, hoe groots en meeslepend, maar ook hoe simpel het is gebracht middels, wat heet, ‘bewijsvoering’, vonnissen en arresten. Zo denk ik er over.

De website is te vinden onder:
www.baybasin-report.nl

Lidy Broersma

——————————————————————————————————

Datum: 11 februari 2015 08:39:32 CET
Aan: k.arib@tweedekamer.nl, etc. etc etc
Kopie: Adèle van der Plas <vanderplas@bsvdp.nl>

Geachte kamerleden,

bij deze breng ik u op de hoogte van mijn correspondentie met uw fractievoorzitters. Overigens heb ik bij nader inzien nog een vraag, ik zou namelijk erg graag weten hoe de wet herziening ten voordele tot stand is gekomen. Welke fasen zijn doorlopen, van aanleiding tot uiteindelijke bekrachtiging, inclusief de informatie die daarover bekend is, uitgezet in de tijd, dus de tijdstippen van cruciale momenten in het ontwikkelingsproces van deze wet. Wie hebben mee gedaan aan- cq waren betrokken bij die besluitvorming en de totstandkoming. Was u als kamerlid er bijvoorbeeld bij betrokken?

Ik zou u daarvoor zeer erkentelijk zijn.

Met vriendelijke groet,
L.D. Broersma