Baybasin en twee vliegen in één klap.

Twee vliegen in één klap, dat moeten de Turkse en Nederlandse regeringen hebben gedacht, want met het uitschakelen van Huseyin Baybasin werdt tevens aan de oprichting van de Koerdische parlementen in ballingschap een gevoelige klap uitgedeeld en een halt toegeroepen. In de tweede plaats werd daarmee Baybasin als klokkenluider over de Turks-Nederlandse connectie in de heroinehandel uitgeschakeld, in een voor de Nederlandse staat zo gevoelige periode van net na de parlementaire IRT enquete. Nederland was ook niet blij met deze gabber die zonodig zondige zaken aan het licht moest brengen en bovendien met dat Koerdisch parlement in Den Haag, een verstorend element zou kunnen worden voor de ‘goede’ diplomatieke betrekkingen met Turkije.

En dat was de deal, het complot, het herenakkoord: twee vliegen in een klap. In 1995 mislukte de uitlevering naar Turkije ivm zijn asielaanvraag. Dat was een lelijke streep door de rekening om hem zo vlug mogelijk weer het land uit te werken richting Turkije. In 1998 lukte het wel met opnieuw een arrestatie, maar toen waren de twee landen even de regie kwijt, immers de tenlastelegging omvatte uitsluitend de beschuldiging van moord als verrekening van een heroineschuld. Zeg maar de gebruikelijke afrekeningen in het criminele milieu en daar kwam, tot grote schrik van Nederland,  Turkije met een persbericht dat daar lijnrecht tegenover stond.

„Op 27 maart 1998 organiseerde Murat Basesgioglu, de Turkse minister van Binnenlandse Zaken in allerijl een persconferentie. Die dag was in Nederland de vermogende Koerdische zakenman Huseyin baybasin gearresteerd. De minister eiste de eer voor zichzelf op: „Wij hebben Baybasin gearresteerd” zo zei hij dat letterlijk. En hij kon ook precies uitleggen waarom: „ Baybasin ondersteunt met grote sommen geld de Koerdische TV-zender Med-TV, het Koerdische parlement in ballingschap en de PKK. dat hebben we nu een halt toegeroepen.”

Het Nederlands Openbaar Ministerie legde het iets anders uit: Baybasin was gearresteerd omdat hij leider was van een ongekend groot misdaadconcern. Men ( let op niet wij of het OM) had vijf maanden zijn telefoon afgeluisterd. Hij verdiende miljoenen met zijn drugshandel en minstens twee keer had hij met zijn autotelefoon in code taal ( let op: make him call was de codetaal voor maak hem koud) vanuit Nederland een opdracht tot moord gegeven, in de Verenigde staten en Turkije.”

Zie artikel: De lange arm van Ankara.  Als geen ander wisten de Nederlanders dat bericht snel met behulp van de vrienden van de staat, weg te masseren.

Twee maanden later verschijnt er in de Groene Amsterdammer een artikel  over het boek De Maffia van Turkije, waar Baybasin wordt geintroduceerd als de Pablo Escobar van Europa.

#Baybaşin en de fijne heren der wetenschap

Baybasin werd in Nederland op 24 december 1995 in de val gelokt. Hij moest oorspronkelijk die dag helemaal niet in Nederland zijn. Hij was voor besprekingen in Brussel. Er moet sprake zijn geweest van een organisatie om hem in de val te laten lopen, immers hij werd 24 december 1995 direct over de grens opgepakt op basis van een uitleveringsverzoek van 9 maart 1995, zo schrijft Bovenkerk.   Daarvoor was er al een arrestatiebevel uitgevaardigd, zo staat zwart op wit te lezen in het hoofdstuk waar het hele boek om draait, Baybasin. En dat terwijl altijd de suggestie is gewekt dat het verzoek om uitlevering na de asielaanvraag was gekomen.

Deze Frank Bovenkerk was als deskundige nauw betrokken bij het IRT-onderzoek. Ik begrijp heel goed waarom juist dit boek , deze eerste uitgave, moest verdwijnen. En wel hierom:

Alleen de advocaten van het eerste uur hebben de rechtmatigheid van zijn arrestatie in 1995 aangekaart, maar dit is in het totaal verdwenen.

En terwijl Baybasin bijna op een wanhopige manier, wanneer hij maar de kans krijgt om zich openbaar uit te spreken, benadrukt dat hij toen is gegijzeld, wordt het jaar 1995 tot voor kort, evenals het woord gijzelaar consequent weggedrukt. Zelfs door zijn huidige verdedigers. Hoe is dat mogelijk? Ze noemden hem tot voor kort nog altijd de asielzoeker.

Pas nadat ik er keer op keer aandacht voor vroeg is de verdediging, ogenschijnlijk toen pas, bezig gegaan met een WOBverzoek, hoewel niet zelf maar via Ton Hofstede. Hoe kan het bestaan?

Baybasin kreeg zelfs het verbod van zijn advocaat om over deze periode en dit boek te spreken, hoewel hij, schat ik, niet op de hoogte is geweest van juist deze voor hem zo belangrijke passage in dat boek. Hij heeft veel later de Engelse versie uit 2007 onder ogen gekregen, toen hij inmiddels al tot levenslang was veroordeeld tot in de hoogste regionen. Hoe kan het? Waar is die verdediging van hem mee bezig geweest?

Ik heb me dat vele malen afgevraagd. Hoe kan het bestaan dat deze mensen die zich de verdedigers van Baybasin noemen, dat deze mensen hem presenteerden als een spijtoptant van een misdadig verleden, zoals Boudine Berkenbosch dat beweerde, of hem asielzoeker bleven noemen, zoals ik Myra hoorde zeggen en Ton Hofstede in een uitzending, en Van der Plas het in de teksten op zn minst dat suggereert. En dat nadat de man  in de interviews die hij gaf bij Talk2Myra, en zelfs bij de rechter keer op keer benadrukt dat hij dat niet is, maar een gijzelaar. Ze laten de man gewoon ‘lullen’ als ik eens plastisch mag uitdrukken. Maar ik heb de moeite genomen om naar hem te luisteren. Werkelijk te luisteren.

Het jaar 2014 is het jaar geworden van de apotheose van de heren Poot met hun 20 miljard claim op de staat en de, door de Roestige Spijker georchestreerde, getuigenverhoren, in maart en april van dat jaar. Allemaal voor de documentaire Dutch Injustice, when childtrafficing rules a nation. Met uiteraard een hoofdrol voor de pedofiele Demmink, die in Turkije kinderen had verkracht. Baybasin met zijn geheime rapport en Langendoen hadden daarvoor de munitie geleverd. Na afloop schreef ik in mei:

ldbroersma : En terwijl het volk nog volop aan het kwekkebekken is over dedemminkkwestie en devaatstrakwestie worden achter de schermen de rekwisieten reeds opgeborgen, het personeel alvast naar huis gestuurd en blijft de facade nog even staan, zodat het nog wat lijkt. Toch meneer Rubenstein? Je tactisch terugtrekken van het strijdtoneel is ook nog een hele kunst, ik zie het aan mensen als Kat, Dankbaar en zovele anderen. Het dollen van de trollen is ook een zachte dood aan het sterven. Van de heren Poot verwacht ik geen vlammende betogen meer in de kranten. Laat staan dat we te horen krijgen hoever het staat met die claim van 20 miljard. Wat rest is een lege stichting. Hallo is daar iemand?

Het duurde dan ook niet lang of Poot liet in juni 2014 in de krant weten dat hij het voor gezien hield. Voor mij geen verrassing. En in november 2014 viel het doek definitief. Poot en de Roestige Spijker en vele aan hen gelieerde websites, zoals ArrestDemmink, werden opgedoekt.

Het jaar 2015 is het jaar geworden van de omkering in de Baybasinzaak: geleidelijk aan wordt Demmink in een ander licht gezet. Demmink is nog wel de grote almachtige boosaard, maar als ‘dirty pedophile’ is hij voor de Baybasinzaak van mindere betekenis aan het worden. De focus wordt door de verdediging, met behulp van de vrijheidstrijders, voor Baybasin, en de onafhankelijke nieuwsgaring, in deze: Wim van de Poll van crimesite, Koen Voskuil van het AD, en Henk Rijkers van het Katholiek Nieuwsblad, verlegd naar de vervalste taps, en heel voorzichtig aan ook naar de asielkwestie en het jaar 1995.

Kritische geluiden en andere visies worden ogenblikkelijk door het stofzuigerteam getackeld. En dan heb ik het niet alleen over mijzelf. Ik worstel en kom toch weer boven blijkt telkens, ook tot mijn eigen verrassing.

De Koerdische kwestie, waar Rein Gerritsen druk mee is, wordt in de koeling gezet om ‘de belangen van Baybasin niet te schaden’. Dat boek houden de nieuwsgierigen, al sedert april 2015, van hem te goed, maar het komt, het komt, in ieder geval na de uitspraak in het herzieningsverzoek. Ook de conclusie van Aben komt, het komt, maar het wordt wel een spannen jaar hoor! De verdediging heeft zo gestreden voor de man. En the queen of justice geeft nooit op.

Waar ik eerst dacht: nou ja, achteraf en van een afstand is alles gemakkelijk, die mensen hebben verkeerde keuzes gemaakt: ze zijn er in gelopen, ben ik nu, alles overziend en overdacht te hebben, tot de conclusie gekomen dat heel die verdediging hem, door de keuzes die zijn gemaakt, uitstekend achter de tralies heeft weten te houden, die 20 jaar.

Eerst was ik gefocust, net als zoveel anderen, op de machinaties van de staat, maar toen begon ik me ook eens te verdiepen in de verdediging. En wat ik toen constateerde heeft mij minstens zo geschokt.

De rechters hebben vanaf 2007 gewaarschuwd en aangegeven dat ze met de pedofiliekwestie, het complot en de chantage op hoog niveau, geen kant uitkonden in de zaak Baybasin. In plaats dat de verdediging zich dat aantrok zijn ze doodleuk doorgegaan. Is hier sprake van een kokervisie, dacht ik? Wat is hier aan de hand? Hoe kan het dat die keuze keer op keer is gemaakt om de tenlastelegging, die zou draaien om een verrekening in het criminele circuit vanwege een heroine ripdeal, op te hangen aan een complot met Demmink als gechanteerde pedofiel in de hoofdrol. Keer op keer op basis van een 60 pagina’s tellend ‘mysterieus’ aanvullend rapport op een 1000 pagina’s tellend Turks rapport van de Turkse geheime dienst, aangevuld met de bevindingen van Langendoen ter plaatste.

Nou ja Demmink als pedofiel is in de laatste aanklacht van september 2011 weggelaten omdat de Turkse mannen zelf een procedure zijn gestart, maar vervolgens wordt het hele betoog wederom voornamelijk opgehangen aan dat geheime Turkse rapport en het complot op hoog niveau. Ik heb het werkelijk met alle verstand bekeken.  ‘Baybasin wil het zo’, komt Myra Adele van der Plas hier verdedigen. En de Turken en de Nederlanders willen niet, zo wordt het ons voorgeschoteld. Maar dat hele verhaal past niet binnen de tenlaste legging en de uiteindelijke veroordeling tot levenslang.

Pas met de uitgave van het eerste boek van Ton Derksen Verknipt Bewijs van mei 2014 komt de focus te liggen waar hij op had horen te liggen, namelijk de ten laste legging. Inderdaad dat gebeurde na de getuigenverhoren van de Roestige Spijker in maart en april van dat jaar. En nu dan met zijn nieuwe boek, De Tapverslagen, waaruit een overstelpende hoeveelheid nieuw bewijs is gekomen.

Wat mij dat zegt?: Alles is getimed.

Het luidde en luidt een nieuwe fase in: afbouw, opbouw, inleiding tot de afloop?

Tja de afloop: sommigen hopen op bijltjesdag, er wordt wat afgetweet op twitter.

Ik hoop op een goede afloop voor Baybasin. De man is gewoon consistent in wat hij zegt en voor mij geloofwaardig. Mijn vertrouwen in hem ben ik niet kwijtgeraakt.

Voor een goede afloop heeft hij Aben en ook Bas van de Heuvel nodig, die Ton Derksen zonodig publiekelijk voor gek moest zetten (ze hebben zo gelachen tijdens de boekpresentatie, las ik). Dat verhoudt zich toch niet met de ernst van de zaak? Het geeft gewoon geen pas in normale zakelijke  betrekkingen, laat staan in een zaak als deze. Dat hele circus is wat mij tegen staat en ook te denken geeft.

Een goede afloop is uiteraard ook afhankelijk van het materiaal dat de rechters onder ogen krijgen. Ik mag hopen dat dat materiaal met behulp van Ton Derksen nu dan eindelijk van goede kwaliteit is, want het zijn uiteindelijk de rechters die moeten kunnen oordelen op basis van een deugdelijke bewijsvoering.

#Baybasin en het jaar 1995

Volgens Jolande Van der Graaf in de Telegraaf volgt dus binnenkort de ontknoping in het Herzieningsverzoek van Huseyin Baybasin, die zijn advocaat namens hem in april 2011 indiende bij de Hoge Raad. Diederik Aben is er dan ruim 4,5 jaar mee bezig geweest.

Ik heb begrepen uit een artikel van Ton Hofstede van Het Haagse Complot dat er twee gespreksonderwerpen tussen de Advocaat Generaal Aben en Baybasin zullen zijn:

  1. het 25 pagina’s tellende rapport van Bas van den Heuvel en
  2. de illegale arrestatie in 1995

En dat laatste onderwerp tot mijn verrassing. Bijgaande email van 21 december 2013 maakt denk ik e.e.a. duidelijk. Om de leesbaarheid te vergroten kunt u op de afbeelding klikken.

Baybasins arrestatie 1995-2

Baybasins arrestatie in 1995-2

Van der Plas had ik indertijd via email laten weten dat ik met name ook voor haar mijn beschouwingen op de zaak Baybasin gaf bij Vrij Nederland en later bij de Roestige Spijker. Waarom niet persoonlijk. Wel omdat ik absoluut onafhankelijk wilde blijven en vrij in het becommentariseren van wat zich aandiende.

Voor mij begon de zaak Baybasin echt interessant te worden toen ik het eerste radio-interview van Talk2Myra van 23 april 2013 beluisterde waarin Baybasin zijn arrestatie indecember van dat jaar  1995 schetst. Dat triggerde mij meteen.

Nu vind ik het uiteraard interessant of bij de aankomende ontknoping de vragen die ik indertijd bij de Roestige Spijker stelde, of daar een antwoord op komt via De Hoge Raad of rechters het mee gaan nemen in hun oordeel over het herzieningsverzoek.

Voordat ook De Roestige Spijker van het web verdwijnt heb ik een deel mijn commentaren aldaar voor de ‘geschiedenis’ bewaard. U kunt ze hieronder lezen. Deze reeks bestrijkt de periode april 2013 tot maart 2014. Ik maakte mijn beschouwingen persoonlijk en richtte mij meestal tot Robert Rubinstein, de voorzitter van de stichting:

– door ldbroersma op maandag 29 april 2013 om 14:09

Sinds een kleine twee jaren volg ik met interesse de kwestie Demmink en met name ook de veronderstelling dat hij namens de staat en onder druk van de Turkse overheid t.a.v. Baybasin smerig spel heeft gespeeld.

In de vorige uitzending van talk2myra, waar u vanavond te gast bent, was Baybasin zelf aan het woord en ik was meteen getriggerd toen hij vertelde dat hij een zakelijke bespreking had in Belgie maar op verzoek meegegaan was naar Nederland om daar te worden opgewacht door een arrestatieteam. Dat was in 1995, pas daarna heeft hij om uitlevering naar Turkije te voorkomen, asiel aangevraagd.

Volgens Baybasin is hij dus in de val gelopen door in 1995 naar Nederland te reizen. Dat betekent dat er vanuit Nederland een organisatie is opgezet om hem hier naar toe te lokken. Want toevallig is er niet een arrestatieteam op de been.

Wie heeft hier in Nederland een arrestatiebevel uitgevaardigd en wat was de inhoud daarvan. Wie heeft de arrestatie mogelijk gemaakt en wanneer is de Nederlandse overheid hiermee gestart en waarom Nederland? Had hij in Nederland een wet overtreden?

Lees verder “#Baybasin en het jaar 1995”

De zaak Baybasin: een samenvatting

Op 17 februari heb ik een eerste samenvatting geschreven over de publicaties tot dan met als titel “Baybasin, a free spirit after all” (Leest u svp eerst die samenvatting voordat u verder gaat)

Een free spirit, want ondanks zijn detentie blijft Baybasin doorvechten voor zijn recht. Sommigen, vooral de criticasters menen dat hij, na hem gehoord te hebben in het radioprogramma Talk2Myra, een dominante eigenwijze man is die geen tegenspraak dult. Zo heb ik dat beslist niet beluisterd, maar laat ik dit daarvan zeggen: als je niet een beetje dominant en eigenwijs bent dan red je het niet onder dergelijke omstandigheden, laat staan dat je de kracht kunt opbrengen om te blijven vechten, inmiddels al twintig jaar, voor je recht. Zijn incasseringsvermogen moet fenomenaal zijn. Dat kan niet anders. Ik kan daar alleen maar grote bewondering voor hebben. Dat hij niet zo blij met mij en mijn website is, althans dat is wat ik van zijn vrienden heb vernomen, doet daar niets aan af.

De volgende en tweede samenvatting betreft de artikelen die ik schreef van 18 februari tot 28 februari 2015. Lees verder “De zaak Baybasin: een samenvatting”

Baybaşin en de verhalenvertellers

Het boek van Bovenkerk in 1998, De Maffia van Turkije, beter gezegd de hernieuwde uitgave in 2004 (Engelse vertaling 2007) is de bron geweest  voor het vestigen van Baybaşins naam als ‘de Koerdische Pablo Escobar’.

De berichtgeving over de ‘misdadige’ clan Baybaşin in de mainstreammedia komt pas daarna goed op gang. Daarvoor hoef je alleen maar op het internet te kijken.

Maar wat mij het meest intrigeert op dit moment is deze eerste alinea in het boek van 1998 waarin het verhaal van Hüseyin Baybaşin door de schrijvers wordt ingeleid:

“Zijn signalement was internationaal verspreid.”  Wij moeten daaruit begrijpen dat onze politie uitkeek naar een man die voldeed aan dat signalement en daarvoor onopvallende auto’s aanhield bij de grens om dan even een blik naar binnen te werpen om te zien of zich daarin een man zou bevinden die aan dat signalement voldeed. ( dat zijn nu de trucs waar ik het in mijn vorige aflevering over had)

Over die arrestatie had ik begin 2013 eigenlijk al zo mijn vragen. Uit mijn externe geheugen bij De Roestige Spijker:

– door ldbroersma op maandag 29 april 2013 om 14:09

“In de vorige uitzending van talk2myra, waar u (Rubinstein) vanavond te gast bent, was Baybasin zelf aan het woord en ik was meteen getriggerd toen hij vertelde dat hij een zakelijke bespreking had in Belgie maar op verzoek meegegaan was naar Nederland om daar te worden opgewacht door een arrestatieteam. Dat was in 1995, pas daarna heeft hij om uitlevering naar Turkije te voorkomen, asiel aangevraagd.



Volgens Baybasin is hij dus in de val gelopen door in 1995 naar Nederland te reizen. Dat betekent dat er vanuit Nederland een organisatie is opgezet om hem hier naar toe te lokken. Want toevallig is er niet een arrestatieteam op de been.

 

Wie heeft hier in Nederland een arrestatiebevel uitgevaardigd en wat was de inhoud daarvan? Wie heeft de arrestatie mogelijk gemaakt en wanneer is de Nederlandse overheid hiermee gestart en waarom Nederland? Had hij in Nederland een wet overtreden?



De Turkse overheid heeft in 1995 ook om uitlevering gevraagd. Dat heeft Baybasin kunnen voorkomen door een asielprocedure op gang te zetten en op 28 oktober 1997 heeft de rechter uitlevering verboden en is hij in vrijheid gesteld. Om in 1998 opnieuw gearresteerd te worden maar nu met als gevolg dat hij tot levenslang is veroordeeld.

”  

“De Nederlandse Staat heeft veel uit te leggen:
Waarom hebben zij Baybasin, die in feite niet in Nederland moest of wilde zijn, gearresteerd in 1995? Ze stonden hem al op te wachten. Hoe zit dat? Wie heeft dat zo bedacht? Waarom Nederland, waarom niet Belgie of Engeland? Waarom Nederland? Was Nederland dat verplicht aan Turkije?”

Vorig jaar heeft HHC aan Interpol een verzoek gedaan om een kopie van dat internationale arrestatiebevel en kreeg 0 op het rekest. Er was geen internationaal arrestatiebevel, ook nooit geweest volgens Interpol.

De uitkomst van het Wob verzoek aan het ministerie van J en V was uitermate vaag: het ‘arrestatiebevel’ was er wel maar ook weer niet. Later begreep ik uit het artikel van HHC dat het zou gaan om een diplomatiek verzoek van de Turkse -aan de Nederlandse overheid. Het blijft een ietwat warrig verhaal, ook juridisch. De vragen die ik begin 2013 stelde bij de Roestige Spijker zijn daarmee nog niet helder beantwoord.

De ene bron put uit een andere bron en is er sprake van typefoutjes etc. etc. Ging het nu om de organisatie van een criminele organisatie om in drugs te handelen of om de organisatie van een afdeling van het Koerdisch parlement in Ballingschap in Den Haag? Duidelijk wordt wel in een reactie van de overheid dat zij uit landsbelang de vragen niet wil beantwoorden om de diplomatieke betrekkingen met Turkije niet te verstoren.

Hoe dan ook, het is toch volstrekt onlogisch, als er al een internationaal arrestatiebevel zou zijn geweest, dat hij niet was opgepakt in Engeland waar hij woonde of in Belgie waar hij toen was. Nee, net over de grens bij Nederland. Maar waarvoor hij in 1995 werd aangeklaagd of voor gezocht? Dat blijft onduidelijk en verdwijnt naar de achtergrond. En zeker voor wat betreft de Nederlandse bemoeienis met de kwestie. Er werd gewoon niet meer aan gerefereerd.  In de media verschijnen daarvoor in de plaats berichten dat Baybaşin vluchtte, zich in 1995 in Nederland bevond en toen asiel aanvroeg. Het woord arrestatie wordt vervangen door asielaanvraag, gezochte formuleringen zoals ik het lees. Pas na zijn ‘aanhouding’ in 1998 gaat dat verleden weer meespelen.

In de eerste periode van zijn detentie in 1996, in afwachting van toestemming om te mogen blijven, ontvangt hij dus de twee schrijvers, Bovenkerk en Yesilgoz, en vertelt volgens hen min of meer trots, over zijn misdadige verleden.  Persoonlijk vind ik, zou hij een dergelijk verhaal over zichzelf hebben verteld, dat volstrekt onlogisch en ongeloofwaardig, zeker als je net gearresteerd bent en in een gevangenis verblijft. Bovendien heeft hijzelf nooit inzage gehad in dat hoofdstuk, laat staan in de aanleiding van zijn aanhouding of arrestatie.

Ongetwijfeld zullen er gebeurtenissen verteld zijn door Baybaşin, maar het is voor een verhalenverteller een klein kunstje om er een eigen draai aan te geven. Daarvan zie ik de letterlijke vertalingen in Engelse bladen, die steevast verwijzen naar ’the source’ in het boek van Bovenkerk en Yesilgoz, terug.

Het verhaal van Hüseyin Baybasin

“De groten noemen we bij hun naam; in Turkije kent iedereen ze en ook de betrokkenen zelf zouden verbaasd zijn als we hun namen niet zouden noemen. Zij hebben bekendheid verworven met daden die ze zelf overwegend helemaal niet als oneervol beschouwen. Dat zij zelfs teleurgesteld zouden zijn als we ze niet zouden noemen, is natuurlijk geen argument geweest.”

Aldus het tweetal criminologen, tevens politicologen, antropologen en verhalenvertellers Frank Bovenkerk en Yücel Yeşilgöz . In het boek De Maffia van Turkije van 1998 laten zij Baybaşin zijn verhaal vertellen. Zij, de schrijvers, tekenden het voor de geschiedenis op. De voorgeschiedenis:

“7. HET VERHAAL VAN HUSEYIN BAYBASIN   257

Opgroeien in het Koerdische zuidoosten van Turkije   260
De opbouw van een criminele carriere   262
Drugshandelaar  270
Koerdische bewustwording   274
Smokkelmysteries in de Perzische Golf en Rode Zee    285
Namus   289″

Baybaşin heeft zijn verhaal volgens de schrijvers openhartig en zonder enige terughoudendheid verteld, begin 1996 in een 20-tal gesprekken tijdens zijn detentie in een Nederlandse gevangenis. Zich blijkbaar niet bewust dat hier in Nederland andere mores gelden dan in Turkije, vertelde hij spontaan over zijn criminele handel en wandel vanaf zijn vroegste jeugd tot dan, met de laatste jaren als voortvarende zakenman.

De schrijvers vatten het als volgt samen:

 

Baybaşins hoofdstuk met zijn verhaal was volgens de schrijvers dus niet meer dan een ‘mooie’ illustratie van de typische carrière van een Turks Koerdische onderwereldbaas, zoals de schrijvers Baybaşin zichzelf laten introduceren: het ‘beresterke’ product van een traditionele stam die nog leeft met zaken als eer en bloedwraak en zich had ontwikkeld tot een maffiabaas van mythische proportie. De baba’s zelf doen alles aan imagebuilding om die status onder de het volk te bemachtigen. Nou dan weten de lezers het wel.

En ondanks de opgetekende geschiedenis worden de criminologen op 27 maart dan toch nog ‘overvallen’ door het bericht dat hij is gearresteerd. Nee, dat hadden ze blijkbaar nooit verwacht immers hij ‘leek’ het leven te leiden van een inmiddels keurige getrouwde zakenman.

De schrijvers treft geen blaam, want wat lezen we op blz 42; “De gevoeligheid van het materiaal noopt tot uiterste zorgvuldigheid; we hebben dan ook geen feiten vermeld die we niet volledig kunnen verantwoorden” 

Twee datums die de aandacht trekken:

*24 december 1995: de dag dat baybasin werd aangehouden.

*9 maart 1995: verzoek om uitlevering door de hoofdofficier van justitie van de rechtbank voor staatsveiligheidszaken te Istanbul en ook Interpol op verozek van de republiek Turkije een arrestatiebevel uit had doen gaan.

De feiten gecheckt? Als ik het goed heb begrepen is er alleen sprake van een diplomatiek verzoek van de Turkse -aan de Nederlandse overheid om Baybaşin aan hen uit te leveren. Een internationaal arrestatiebevel bestaat niet, is er nooit geweest. Baybaşin had een bewogen geschiedenis in de internationale ‘onderwereld’ achter de rug? Dat moest hij dan wel eerst zelf aan de schrijvers vertellen; volgens “eigen zeggen” één van de allergrootste baba van Turkije?

” Ofschoon het ons van meet of aan slechts te doen is om objectieve criminologische analyse, zijn we door de politieke kanten van het vraagstuk steeds gedwongen ook over de politieke implicaties van het probleem na te denken.”

Dat wordt door de schrijvers als zwaar ervaren, lees ik op blz 42. Want die politiek is een beperkende factor voor de objectiviteit, de wetenschappelijke benadering, zo schrijven zij. Maar dan hebben we die goeie ouwe Max. Max Weber voor intimi, die de schrijvers uitkomst bood, immers die goeie ouwe Max zei het al: objectiviteit is niet haalbaar. Gewoon je best doen en er zoveel mogelijk naar streven. Was getekend, Frankie&Co in het boek De Maffia van Turkije.

Tot slot: het zou het verhaal zijn van Hüseyin Baybaşin en dat verhaal, die criminele voorgeschiedenis, waar het OM en A-G Aben in zijn conclusie n.a.v. het Herzieningsverzoek naar verwijzen, valt zoals de schrijvers het dan nadrukkelijk en dan weer impliciet laten weten, buiten hun verantwoordelijkheid. In die zin vind ik het een laf boek en zeker niet wetenschappelijk.

Ik ben benieuwd overigens naar de uitgave van 2004. Baybaşin heeft het boek van 1998, noch het hoofdstuk, waarin hij ‘zelf’ zijn verhaal vertelt, vóór publicatie gelezen. Had er geen flauw benul van dat hij ’ter illustratie’, als ‘het’ voorbeeld van een Turks Koerdische Maffiabaas en hoe je zoiets wordt, ten toon gesteld werd, want zo kun je het wel stellen.

Toen hij het in de gaten kreeg was het te laat. Luister nog eens naar het interview dat Rein Gerritsen gaf aan Talk2Myra.