Tag: Baybasin-affaire

Baybaşin en de verhalenvertellers

Het boek van Bovenkerk in 1998, De Maffia van Turkije, beter gezegd de hernieuwde uitgave in 2004 (Engelse vertaling 2007) is de bron geweest  voor het vestigen van Baybaşins naam als ‘de Koerdische Pablo Escobar’.

De berichtgeving over de ‘misdadige’ clan Baybaşin in de mainstreammedia komt pas daarna goed op gang. Daarvoor hoef je alleen maar op het internet te kijken.

Maar wat mij het meest intrigeert op dit moment is deze eerste alinea in het boek van 1998 waarin het verhaal van Hüseyin Baybaşin door de schrijvers wordt ingeleid:

“Zijn signalement was internationaal verspreid.”  Wij moeten daaruit begrijpen dat onze politie uitkeek naar een man die voldeed aan dat signalement en daarvoor onopvallende auto’s aanhield bij de grens om dan even een blik naar binnen te werpen om te zien of zich daarin een man zou bevinden die aan dat signalement voldeed. ( dat zijn nu de trucs waar ik het in mijn vorige aflevering over had)

Over die arrestatie had ik begin 2013 eigenlijk al zo mijn vragen. Uit mijn externe geheugen bij De Roestige Spijker:

– door ldbroersma op maandag 29 april 2013 om 14:09

“In de vorige uitzending van talk2myra, waar u (Rubinstein) vanavond te gast bent, was Baybasin zelf aan het woord en ik was meteen getriggerd toen hij vertelde dat hij een zakelijke bespreking had in Belgie maar op verzoek meegegaan was naar Nederland om daar te worden opgewacht door een arrestatieteam. Dat was in 1995, pas daarna heeft hij om uitlevering naar Turkije te voorkomen, asiel aangevraagd.



Volgens Baybasin is hij dus in de val gelopen door in 1995 naar Nederland te reizen. Dat betekent dat er vanuit Nederland een organisatie is opgezet om hem hier naar toe te lokken. Want toevallig is er niet een arrestatieteam op de been.

 

Wie heeft hier in Nederland een arrestatiebevel uitgevaardigd en wat was de inhoud daarvan? Wie heeft de arrestatie mogelijk gemaakt en wanneer is de Nederlandse overheid hiermee gestart en waarom Nederland? Had hij in Nederland een wet overtreden?



De Turkse overheid heeft in 1995 ook om uitlevering gevraagd. Dat heeft Baybasin kunnen voorkomen door een asielprocedure op gang te zetten en op 28 oktober 1997 heeft de rechter uitlevering verboden en is hij in vrijheid gesteld. Om in 1998 opnieuw gearresteerd te worden maar nu met als gevolg dat hij tot levenslang is veroordeeld.

”  

“De Nederlandse Staat heeft veel uit te leggen:
Waarom hebben zij Baybasin, die in feite niet in Nederland moest of wilde zijn, gearresteerd in 1995? Ze stonden hem al op te wachten. Hoe zit dat? Wie heeft dat zo bedacht? Waarom Nederland, waarom niet Belgie of Engeland? Waarom Nederland? Was Nederland dat verplicht aan Turkije?”

Vorig jaar heeft HHC aan Interpol een verzoek gedaan om een kopie van dat internationale arrestatiebevel en kreeg 0 op het rekest. Er was geen internationaal arrestatiebevel, ook nooit geweest volgens Interpol.

De uitkomst van het Wob verzoek aan het ministerie van J en V was uitermate vaag: het ‘arrestatiebevel’ was er wel maar ook weer niet. Later begreep ik uit het artikel van HHC dat het zou gaan om een diplomatiek verzoek van de Turkse -aan de Nederlandse overheid. Het blijft een ietwat warrig verhaal, ook juridisch. De vragen die ik begin 2013 stelde bij de Roestige Spijker zijn daarmee nog niet helder beantwoord.

De ene bron put uit een andere bron en is er sprake van typefoutjes etc. etc. Ging het nu om de organisatie van een criminele organisatie om in drugs te handelen of om de organisatie van een afdeling van het Koerdisch parlement in Ballingschap in Den Haag? Duidelijk wordt wel in een reactie van de overheid dat zij uit landsbelang de vragen niet wil beantwoorden om de diplomatieke betrekkingen met Turkije niet te verstoren.

Hoe dan ook, het is toch volstrekt onlogisch, als er al een internationaal arrestatiebevel zou zijn geweest, dat hij niet was opgepakt in Engeland waar hij woonde of in Belgie waar hij toen was. Nee, net over de grens bij Nederland. Maar waarvoor hij in 1995 werd aangeklaagd of voor gezocht? Dat blijft onduidelijk en verdwijnt naar de achtergrond. En zeker voor wat betreft de Nederlandse bemoeienis met de kwestie. Er werd gewoon niet meer aan gerefereerd.  In de media verschijnen daarvoor in de plaats berichten dat Baybaşin vluchtte, zich in 1995 in Nederland bevond en toen asiel aanvroeg. Het woord arrestatie wordt vervangen door asielaanvraag, gezochte formuleringen zoals ik het lees. Pas na zijn ‘aanhouding’ in 1998 gaat dat verleden weer meespelen.

In de eerste periode van zijn detentie in 1996, in afwachting van toestemming om te mogen blijven, ontvangt hij dus de twee schrijvers, Bovenkerk en Yesilgoz, en vertelt volgens hen min of meer trots, over zijn misdadige verleden.  Persoonlijk vind ik, zou hij een dergelijk verhaal over zichzelf hebben verteld, dat volstrekt onlogisch en ongeloofwaardig, zeker als je net gearresteerd bent en in een gevangenis verblijft. Bovendien heeft hijzelf nooit inzage gehad in dat hoofdstuk, laat staan in de aanleiding van zijn aanhouding of arrestatie.

Ongetwijfeld zullen er gebeurtenissen verteld zijn door Baybaşin, maar het is voor een verhalenverteller een klein kunstje om er een eigen draai aan te geven. Daarvan zie ik de letterlijke vertalingen in Engelse bladen, die steevast verwijzen naar ’the source’ in het boek van Bovenkerk en Yesilgoz, terug.

#Baybaşin en de fijne heren der wetenschap

Op woensdag 28 mei 1998 verschijnt er in de Groene Amsterdammer een artikel over de presentatie van het boek De Turkse Maffia van Frank Bovenkerk, in het Perscentrum van de maandag daarvoor. We lezen:

“IN DE MAFFIA van Turkije staat de Nederlandse situatie echter niet centraal. Het centrale punt in het boek is de betekenis van de baba in de Turkse cultuur. Deze ‘peetvaders’, die in Turkije de misdaad beheersen, worden volgens de auteurs nog steeds door veel mensen tot mythische figuren verheven; een soort gangsters van het kaliber van Al Capone.”

Zie hoe hier het begrip Al Capone het levenslicht ziet, en verder:

“In dezelfde periode – voor Susurluk – spraken Bovenkerk en Yesilgöz met een van de grootste baba’s van Turkije, die op dat moment voor een korte periode in de gevangenis van Breda gedetineerd was. Hij sprak openhartig over zijn eigen carrière als drugsdealer en gaf fijntjes aan op welke wijze de Turkse overheid bij de misdaad was betrokken. De opbrengsten van zijn eigen handel kwamen ten goede aan de Koerdische beweging.”

Weliswaar wordt Baybaşin niet bij naam genoemd maar het betreft hem wel, want “op 28 maart 1998 werd Baybaşin door de Nederlandse politie gearresteerd. Na vier jaar voorarrest veroordeelde het Gerechtshof te ’s-Hertogenbosch hem op 30 juli 2002 tot een levenslange gevangenisstraf voor ondermeer een in 1997 in Istanbul gepleegde moord en ontvoering, een poging tot uitlokking van moord in Kentucky en een poging tot invoer van 20 kg heroïne.”

Dus wij moeten aannemen dat een man die opgepakt is voor handel in heroine en beschuldigd van een afrekening in het criminele milieu, openhartig en fijntjes hier aan deze schrijvers en wetenschappers der criminologie tijdens zijn voorarrest bekent, dat hij een carriere heeft gemaakt als drugsdealer en ‘fijntjes’, ja want we blijven uiteraard een heer in het verkeer, vertelt hoe de Turkse overheid bij deze misdaad was betrokken.

“Bovenkerk en Yesilgöz geven toe aanvankelijk het verhaal niet te hebben geloofd, maar de nasleep van Susurluk heeft de geschiedenis ‘heel wat geloofwaardiger gemaakt’.”

Nee want je bent wetenschapper of je bent het niet, en ‘wij’ zijn van de wetenschap dus…. wat heeft ‘zijn’ verhaal dan wel geloofwaardig gemaakt:

“De banden die deze figuren met officiële overheidsinstanties hebben, werden al langer vermoed, maar kwamen werkelijk aan het licht toen op 3 november 1996 bij het plaatsje Susurluk een luxe Mercedes verongelukte met daarin een curieus gezelschap.”

Telkens zien we weer de Johnny hang yourself methode door zijn ‘aanvallers’ toegepast, immers Baybaşin zou het zelf allemaal hebben gezegd of het nu via de tap is opgevangen of via dubieuze gedwongen afgelegde verklaringen of via dit soort interviews.

Maar dan gebeurt er iets vreemds. De auteur Frank Bovenkerk heeft in het overzicht van publicaties de uitgave in 1998 weggelaten. Het overzicht springt van het jaar 1996 naar 1999 en slaat dus 1998 over.

compleet gewist. De uitgave 1998 is alleen nog via de tweedehandsboekenmarkt is te verkrijgen.

In 2004 verschijnt een heel nieuwe uitgave

Inmiddels is de uitgave uit 2004 ook alleen via de tweedehands markt te verkrijgen. Het boek staat nu min of meer impliciet vermeld bij 2004 in het publicatie-overzicht van Frank Bovenkerk. Een alinea daaruit:

“Bovenkerk, F. & Yesilgöz, Y (2004). The Turkish Mafia and the State. In C. Fijnaut & L. Paoli (Eds.), Organized Crime in Europe. Concepts, Patterns and Control Policies in the European Union and Beyond (pp. 585-602) (1074 p.). Springer.”

De beide wetenschappers schrijven en benadrukken zelfs tot tweemaal toe dat zij voor hun boek, uitgave 2004 ‘de gelegenheid hadden om uitgebreid en lang met de welbekende Koerdische Maffia baas Huseyin Baybasin, die nu een levenslange gevangenisstraf in een extra beveiligde gevangenis uitzit, over het onderwerp te discussiëren.  Baybasin mag dan misschien overkomen als een onbetrouwbare bron, vertellen ze, maar alle informatie die hij ons gaf bevestigt wat we via andere bronnen vernamen‘, etc

De ene bron voorziet de andere bron. Zo ook The Guardian die teruggrijpt op het boek van deze Bovenkerk.

Allemaal bronnen die elkaar bevestigen. Je hebt echt wetenschappers van het kaliber Frank Bovenkerk nodig om het waarheidsgehalte te bepalen. Zelfs een dergelijke ‘onbetrouwbare’ man als Baybaşin weten zij de waarheid begin 1996 te ontfutselen in een twintigtal gesprekken, vlak na zijn arrestatie in december 1995.

Zoals ik het nu bekijk fungeerde het boek van 1998 om de veroordeling tot levenslang een voorgeschiedenis mee te geven. Toen de veroordeling in 2002 een feit was moest het boek verdwijnen om plaats te maken voor de uitgave in  2004, niet een tweede of zoveelste druk, nee gewoon een heel nieuw boek met dezelfde titel met een totaal ander kaft en een ander jaartal, twee jaar nadat de Baba, de peetvader, de Pablo Escobar, Baybaşin inmiddels veilig achter de tralies zat. Dat maakte de uitgave van 2004 natuurlijk helemaal ‘wetenschappelijk’ verantwoord. De heren konden daarom ook vrijuit gaan bij Springer, die over dezelfde materie schreef. En zo doen de heren der wetenschap dat: heel fijntjes de boel besodemieteren, zou mn vader zaliger zeggen. Jammer voor hen dat er een tweedehands markt voor boeken is.

Lees ook het vervolg en klik op:

Het verhaal van Huseyin Baybasin

Baybasin en de storytellers

#Baybasin en the rolling stones

Baybaşin is concreet veroordeeld voor

1. Opdracht tot moord en
2. Heroinehandel

(Lees voor een beter begrip vooraf svp Baybaşin en de (re)constructie van een moord door op deze zin te klikken.)

Toch hier nog even de wijze waarop dit hof tot haar oordeel is gekomen:

Het hof: “Op 9 november 1997 is Sadik Suleyman Öge in een theetuin in Istanbul vermoord. Uit telefoongesprekken die zijn afgeluisterd voor, op en na die datum, blijkt dat de verdachte Baybaşin rechtstreeks betrokken is geweest bij deze moord.”
Lees verder “#Baybasin en the rolling stones”

Baybaşin: on the right track again!

Weliswaar zit ik Rein Gerritsen af en toe op zn huid maar hij spreekt wijze woorden als hij zegt dat het gaat om de beeldvorming rond Baybaşin en in het verlengde daarvan zijn geloofwaardigheid.

Baybaşin antwoordde direct en zonder omhaal op vragen, tijdens een documentaire op tv, met:

1. Ik heb nooit gehandeld in drugs!
2. Ik heb nooit opdracht gegeven tot moord!

Sibel Edmonds ondersteunt hem daarin en zegt tijdens een interview met James Corbett het volgende daarover:

“4:10 So, let me make that clear. And it’s not because I’m a big fan of them. [laughs] It’s just that in this… they were engaged in a lot of illegal activities, criminal activities; but narcotics was not one of those, at least within the sphere of my involvement: direct, first-hand information in the FBI.”

Kort samengevat:”Ze hebben van alles gedaan, maar narcotica zat daar niet bij”.

Laten we dat voor waar aannemen en dan opnieuw kijken naar de procesgang en ontwikkelingen. Alles wat het OM heeft gedaan is gericht geweest op beeldvorming en het ondergraven van zijn geloofwaardigheid. De eindconclusie van Aben, dat basis vormde voor het besluit tot nader onderzoek in het herzieningsverzoek, is een voortzetting daarvan.

De beeldvorming met behulp van de media is altijd gericht geweest op Baybaşin als zware drugscrimineel en/of als de man die de jacht op Demmink initieerde. Eerder schreef  ik dat het  goed mogelijk is geweest dat hij informatie heeft toegespeeld gekregen die hem bewust op dat spoor heeft gezet. Hij heeft gehapt door aangifte wegens pedofilie te doen in 2007. Toen was het te laat, want toen ging menigeen er mee aan de haal. De complotgekte barstte los. Hij kon zich er daarna helaas niet meer van losweken.

Maar stel je voor dat het een opzetje was om hem af te leiden van het bewijzen van zijn onschuld, waarvan de mogelijkheden veel dichterbij lagen. Die truuk heb ik vaker gezien. Eerst speel je het slachtoffer informatie toe waarvan jezelf weet dat het nooit echt bewezen kan worden, en als het slachtoffer daarmee zijn verdediging inzet, kun je dus als aanklager en als advocaat generaal met alle gemak dat telkens weerleggen. En dat is wat met hem is gebeurd tot nu toe, althans dat is wat ik denk. Wellicht is het door die ontstane complotgekte na 2007 volledig uit de hand gelopen en niet voorzien door justitie dat er meerdere kapers op de kust waren om er een slaatje uit te slaan.

Daarom zet ik ook vraagtekens, al veel langer, bij de bemoeienis van Langendoen. Want waarom ging hij zo sterk zitten op de pedofilie van Demmink en de chantage en niet op het ontkrachten van de beschuldiging dat Baybaşin handelde in drugs? Als geen ander moet hij in staat zijn geweest om juist dat te onderzoeken en te ontkrachten. Maar hij heeft het niet gedaan. Rein Gerritsen is er wel mee aan de slag gegaan. En nu dan het interview van Talk2Myra met hem over het hoofdstuk in het boek  De maffia van Turkije van Frank Bovenkerk en Y. Yesilgoz

De inzichten van Rein Gerritsen werpen daarmee een ander licht op het ontstaan van dat hoofdstuk en wat het heeft veroorzaakt qua beeldvorming zowel nationaal als internationaal. Baybaşin en niet te vergeten zijn familie zijn daarin definitief als groot drugscrimineel netwerk geportretteerd. Nodig om hem in 2002 te veroordelen tot een levenslange gevangenisstraf.

Waarom ik dit interview zo goed vind? Baybaşin staat weer centraal. Hiermee kan hij weer werken aan zijn ‘alibi’ . Back to basics: Hij moet bewijzen dat hij het niet kan zijn en niet kan hebben gedaan. Met hulp van anderen, zeker zijn advocaten en zo mogelijk door het bewijzen dat zijn belagers hebben gelogen. Dicht bij hemzelf, dan staat hij in zijn kracht. Wat dat betreft kijk ik uit naar het boek van Rein Gerritsen. Waarschijnlijk is het belangrijker dan hij nu veronderstelt. Maar het moet niet te lang meer duren. Hoe dan ook daarmee en met het onderzoek van Ton Derksen is Baybaşin weer on the right track.

Baybasin en het complot

Vooruit dan maar, het moet er dan toch eens van komen, het complot.

Zoals eerder gezegd, ik ben niet zo gek van dat woord complot, het is simpelweg te hoog gegrepen en daarmee ongrijpbaar. Dat heeft de hele procesgang van Baybaşin wel bewezen. Voorlopig zit hij nog steeds gevangen.

Ik heb de aangifte ,die de advocaat namens Baybasin heeft gedaan, bekeken en daar word ik niet vrolijk van.

“Sedert het arrest van het hof zijn uit diverse Turkse bronnen nieuwe feiten naar voren gekomen over de achtergronden van deze indertijd tegen klager geïnitieerde strafvervolging. Tezamen en in onderlinge samenhang bezien leiden zij tot de on ontkoombare conclusie dat aan klagers arrestatie en veroordeling een samenspan ning ten grondslag ligt vanaf hoog politiek niveau.”

Zijn klacht  van 30 mei 2008, die zich centreert rond de samenspanning op hoog politiek niveau ofwel  ‘het complot”, geeft een hoop informatie maar staat te ver af van  de zaak, waarvoor hij veroordeeld is, namelijk de opdracht tot moord op basis van tapverslagen en een enkele verklaring van een getuige over heroinehandel.

Als rechter zou ik met die aangiftes ook niks kunnen, al zou ik het willen. Ook voor de rechter is het complot te hoog gegrepen ofwel te abstract, blijkt ook wel uit het oordeel.

Zijn veroordelingen eerder zijn m.i. zondermeer geconstrueerde producten en bij het lezen van de vonnissen heb ik gedacht, how low can you go. Maar met de aangiftes van pedofilie tegen Demmink, en de daaruit volgende ‘chantage’ door de Turkse overheid, is zijn situatie in feite steeds uitzichtlozer geworden.

Nu ben ik me er echt wel van bewust dat achteraf en van een afstand het gemakkelijker is om dat te constateren. Dat ik dit constateer is wellicht een inconvenient truth, zeker voor zijn advocaat, maar een feit is dat Baybaşin wordt opgevoerd als the good guy tegen the bad guy Demmink. Het is voortdurend de combinatie Demmink/Baybaşin en wel in die volgorde. Zo wordt het in de rechtszaal en publiekelijk voorgesteld. Dat is heel erg jammer voor Baybaşin, want alleen in cowboyfilms wint de good guy het van de bad guy. En er is echt geen eer te behalen om opgevoerd te worden als het ultieme slachtoffer, ook niet op Goede Vrijdag. Ik ga dat vandaag dan ook niet doen.

Ik begrijp dat Baybaşin er niet over peinst om via de achterdeur te vertrekken, zoals hem dat inmiddels tweemaal is aangeboden. Bovendien zal een dergelijk vertrek hem veel te veel gezichtsverlies binnen de Koerdische gemeenschap opleveren, en dat moet niet worden onderschat.  Wat dat betreft zal de Overheid met een beter alternatief op de proppen moeten komen of zal het ultieme bewijs van zijn onschuld moeten worden geleverd door weet ik wie?

Is er dan geen sprake van een complot?

Er is in ieder geval sprake van smerig spel. En er zijn als ik het zo bekijk en vermoed meerdere spelers vanuit verschillende (internationale) netwerken en belangen. Het gaat niet alleen om Demmink, onmogelijk. Wellicht heeft hij veel macht (gehad), maar het is ook mogelijk dat hij is opgevoerd als de scapegoat voor een kliek, die heel veel op heeft met geitenkoppen en geheime genootschappen. Dat hele chantageverhaal kan ook zijn opgediend om zijn verdediging op een dwaalspoor te zetten, nietwaar?

Of ik geloof dat Baybaşin oprecht is?

Ja nog steeds. Dat heb ik hem pas geleden laten weten. Ook dat het beslist geen enkel punt is dat hij mij, om wat voor reden dan ook, niet meer belt. Die paar keer was het een genoegen, zal ik maar zeggen. Eigenlijk vind ik het zo wel beter, want nu kan ik onafhankelijk blijven en vrij in wat ik wil schrijven over zijn zaak en onze rechtsstaat, want het één kun je niet los zien van het ander. Wat dat betreft levert de bestudering een goed inzicht in de staat van onze rechtsstaat, en met zijn zaak als graadmeter is dat niet best.