Teeven heeft heel veel steun aan de gevangenisdirecteur Tom Yntema van Veenhuizen. De gevangenis waarmee je in het buitenland kunt scoren, volgens de directeur van het gevangenis museum Peter Sluiter, zo goed hebben onze gevangenen het daar. Ze mogen er zelfs in de spaarzame uurtjes buiten de cel op gras lopen. Ze gaan nog net niet loeien als de Nederlandse koeien, maar verder, zo gezond! Het klinkt als een paradijs en dat zegt weer iets over de andere gevangenissen waar de huidige bewoners naar toe mogen vertrekken. Beton en nog meer beton. Baybaşin noemt het levend begraven tussen het beton.
Anderhalf jaar geleden zijn de huidige 18, inmiddels 17 bewoners lekker gemaakt met het vooruitzicht van dat groene gras, maar toen ze kwamen was het niet zo groen. Er moest heel wat gebeuren om het op te knappen. Dat hebben de gedetineerden gezamenlijk gedaan en nu moeten ze weer vertrekken, als het aan Teeven, de directie en in ieder geval een deel van het personeel ligt, dat zich zo verheugt op de komst van de Noren. De eigen werkgelegenheid gaat uiteraard vóór het welbevinden van de langgestraften. Die hebben hun rechten op een fatsoenlijke behandeling blijkbaar verspeeld.
Nee, vergoelijkt Teeven deze actie van de staat, de ‘opgebouwde rechten’ mogen deze gedetineerden behouden. Opgebouwde rechten? Het suggereert veel, maar de praktijk is anders. Behalve het gras en het uitzicht op groen vanachter het raam in de cel, hebben de gedetineerden niet zo gek veel, getuige de antwoorden op de vragen die ik van Baybaşin kreeg over zijn budget.
De celdeur gaat open van 8:30 tot 16:30, welgeteld 8 uren, daarna gaat schat ik het merendeel van het personeel naar huis. Dus 16 uren opgesloten in een vrij kleine cel. In die cel is een raam waar de gedetineerden nu dus zicht hebben op de natuur. Dat blijkt een privilege te zijn als ik Teeven begrijp.
Baybaşin heeft het nogal druk in die 8 uren met douchen, een beetje oefeningen doen om in conditie te blijven, bellen met zijn advocaten en familie en dus ook te kunnen koken in de keuken die de mannen eerst zelf hebben moeten maken. Met gezamenlijke kracht hebben de gedetineerden Norgerhaven in die anderhalf jaar dat het ‘project’ loopt, wat ‘opgeleukt’ om het woord maar eens te bezigen van RTL. Is dat ook een privilege, meneer Teeven?
Veel geld om op te maken heeft Baybaşin niet. Hij krijgt 400 euro in de maand overgemaakt van zijn familie. Van die 400 euro moet hij telefoonkaarten kopen om via de huistelefoon, immers die kan worden afgeluisterd, te kunnen telefoneren. Ik ben erg benieuwd hoeveel ze dan rekenen voor zo’n telefoonkaart. Dan heeft hij nog wat geld voor voeding, om zelf te koken in de eigen gemaakte keuken, toiletartikelen aan te schaffen, wellicht voor wat schilderspullen en dan is het op. Moeten we dat als privilege beschouwen?
Postzegels voor eventuele retourpost mogen niet, want dat gaat het budget van 400 euro per maand teboven. En men houdt zich strict aan die regels. Is dat een privilege meneer Teeven?
Iets lekkers toesturen zoals een chocoladeletter met Sinterklaas is niet mogelijk. Ik heb zelfs persoonlijk een brief gestuurd naar de directeur van Norgerhaven meneer Yntema voor clementie eens per jaar. Niet eens een antwoord gekregen.
O ja, Baybaşin mag eens per week gratis en voor niets een uurtje via skype spreken met zijn gezin in Engeland. En dat is een privilege binnen Norgerhaven. In al die jaren daarvoor heeft hij die gelegenheid nooit gekregen. Kunt u zich dat voorstellen, lezers?
Baybaşin noemt deze gevangenis de beste gevangenis die hij tot nu toe in die bijna twintig jaren heeft gehad, en dat waren er inmiddels zo’n 19, want hem wordt geen rust gegund. Ook in onze gevangenissen wordt hij door het zogenaamde ‘humane’ Nederlands justitieel systeem enerzijds op groteske wijze opgejaagd anderzijds op ik mag wel zeggen machtswellustige wijze belemmerd in zijn toch al povere bestaan. Een bijzonder wrede behandeling ondergaat hij hier in Nederland en dan te bedenken dat deze man onschuldig is. Dat staat voor mij en gelukkig steeds meer mensen vast.
Teeven, de directeur Yntema van Veenhuizen, en een deel van het personeel, meneer Deurzen van RTL, ze zijn blijkbaar erg blij met de komst van de Noren. De directie en een deel van het personeel doen zelfs mee aan het reclamespotje om hun product aan de man te brengen. They don’t give a damn, waarom ook niet in deze realityshow van de één zn geestelijke dood is een ander zn brood.
Bij HHC las ik dat Van Deurzen van RTL er dit van maakt:
“Er zitten zeventien lang gestraften gevangenen op de afdeling. Die net als hier is opgeleukt met: een extra recreatieruimte, een extra keukenblok, een billiarttafel, een binnentuin. En de gevangenen koken en eten samen. En ……..Of het ook beter te dragen is voor de slachtoffers van deze gevangenen komt tijdens het kort geding vandaag niet naar voren. Daar gaat het over de rechten van de gevangenen. Maar de vraag is dan: Hebben die dan wel wat te willen?”
“Ja, antwoordt de advocaat van de gedetineerden, die moeten zeker iets willen. Kijk. De straf die je oplegt als strafrechter is vrijheidsbeneming. De straf is niet mensen psychisch kapot maken.”
Precies, want dan komen we terecht in de wereld van de wraak. Dan verlaagt de samenleving zich tot het niveau van crimineel handelen. Mag de staat datgene doen waarvoor zij anderen bestraft?
Hebben gevangenen geen rechten meer? Zo nee dan zeggen we als samenleving dat gevangenen geen behoeften mogen hebben en handelen daar vervolgens naar. Al helemaal als dit met gevangenen van Norgerhaven door gaat…tenzij de rechters bij zinnen komen en deze staatsterreur en uitverkoop van onze normen en waarden een halt toeroepen, want:
Gedetineerden hebben en mogen geen behoeften hebben? Geen behoeften zoals opgetekend door Maslow en eigen aan ieder mens? De rechten van de mens gelden niet voor hen? De basis voor het behoud of het herwinnen van menswaardigheid? Ja, want het gaat ook om het herwinnen van menswaardigheid.
Het volgende is dus wat een man als Van Deurzen van RTL met zijn retoriek voorhoudt aan het volk: Hebben die dan wel wat te willen? Want er wordt niet meer gedacht aan de slachtoffers”, zo stelt hij vals, o zo vals, omdat hier een beroep wordt gedaan op valse sentimenten.
Als het aan hem ligt en al degenen die het daarmee eens zijn dan moeten de langgestraften voor eeuwig leven in de hel liefst op water en brood. Dat zal ze leren!
Niet eens met genoegen deelt hij zijn denkbeelden, net als Teeven en Yntema, maar met een stuitende kortzichtigheid, die helaas onder de Nederlandse bevolking een voedingsbodem vindt. Maar de voeding is zo giftig die deze heren opdienen. Uiteindelijk vergiftigen zij de samenleving met hun denkbeelden. En dan heb ik het nog niet eens over wat deze behandeling betekent voor de man die hier op valse gronden is veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, Baybaşin.
Ik hoop dat de rechters aan deze denkbeelden aanstaande vrijdag 6 maart 2015 geen gehoor geven.
Dus wel
Rechter staat toe dat gevangenen worden overgeplaatst. Weg is vrij om Noren op te vangen in #Veenhuizen. Werkgelegenheid behouden!
— Ard van der Steur (@ArdvanderSteur) 6 maart 2015
Update: Baybasin is in hoger beroep gegaan:
Het hoger beroep is afgewezen. Zie daarvoor mijn artikel hierover getiteld Baybasin en een zekere beleidsvrijheid van de staat.
lees ook:
Die gasten in Norgerhaven willen daar niet eens weg
Dat klopt, vandaar dat zij een kort geding hebben aangespannen tegen de staat. Aanstaande vrijdag weten we meer.
Het is bekend dat een gevangenisstraf een negatieve invloed heeft op je levensverwachting. Nelson Mandela is echt een uitzondering.
Ik heb begrepen dat Nelson Mandela het bij lange na niet zo slecht heeft gehad vergeleken bij Baybasin.