In mijn werkzame leven kreeg ik op een gegeven moment te maken met een man die gespecialiseerd was in het begeleiden van bedrijven in financiële moeilijkheden en de afwikkeling daarvan. Het was een vrolijke en ook verstandige man, want het eerste dat hij regelde was de financiële afwikkeling voor zichzelf; hij kreeg per dag uitbetaald en zodoende had hij geen zorgen voor de dag van morgen en bracht de vrolijke noot in sombere tijden.
Op een gegeven moment merkte ik op dat hij er zo vrolijk onder bleef, immers het was één en al ellende waar we in zaten. Lidy, zei hij, leven is emotie, zaken doen is pure emotie en hij schaterde het uit.
Ik moet er nog wel eens aan denken als ik denk aan wat mensen drijft, waarom doen ze wat ze doen, waarom liegen ze, want er wordt gelogen in de zaak Baybaşin, ongelooflijk.
Wicher Wedzinga tweette ooit: ‘de waarheid kent vele gezichten.’ Dat zou ik willen nuanceren: ‘de waarheid draagt vele maskers.’
Wie liegt en wie spreekt de waarheid? Vaak verdraaid moeilijk om te ontdekken. Maar soms beginnen die maskers scheurtjes te vertonen, die het begin van de ontmaskering inluiden.
Voorbeelden, van scheurtjes in het masker van de onkreukbare overheid, zijn de gewonnen zaken tegen de ambtenaar in functie Demmink, immers hij had zich er persoonlijk mee bemoeid om Baybaşin in isolatie te zetten en had zich, als hoogste man op het departement, het dossier van Baybaşin een tijdje toegeëigend. Baybaşin zal vervolgens wel weer moeten bewijzen dat er stukken uit zijn verdwenen, want de rechter eist een bewijs!
Het leven is emotie maar ook simpel. Als Baybaşin onschuldig levenslang heeft gekregen, en daar ben ik inmiddels helemaal van overtuigd, dan zijn zijn tegenstanders daar schuldig aan. Of het nu bewust of onbewust is, ze hebben er aan meegewerkt en werken er nog steeds aan mee.
Voor het onderhoud van die maskers en die maskerade heb je gerekend naar de omvang van deze Baybaşin-affaire beslist een denktank nodig. De vraag is nu wat de overheid bedacht, bedenkt en gaat doen om die scheurtjes te repareren; damage-control noemen ze dat tegenwoordig. Hoe maskeert de overheid in de zaak Baybaşin de waarheid? Hoe hebben zij de maskers gemaakt? Wie zijn dat, wie hebben aan zijn veroordeling meegewerkt? De waaromvraag zullen we maar even laten voor wat het is, maar hoe krijgen ze het voor elkaar om de man nu inmiddels al 20 jaar uit de weg te ruimen en te isoleren, althans dat wordt geprobeerd, van de maatschappij?
Hoe dat mogelijk is? Wel:
Door met man en macht te werken aan het centraliseren van de macht, dat wil zeggen dat je de groep die macht heeft steeds kleiner maakt. Dat is handig in zn algemeenheid maar in het bijzonder ook in deze zaak. Wat het eerst en het laatst komt is wisselbaar;
Je hebt in ieder geval maatregelen en wetgeving nodig en denktanks met ideeën, door behoeften te suggereren, die als motief gelden voor wetswijzigingen en maatregelen;
Daarmee kun je bijvoorbeeld reorganiseren en mensen op cruciale plekken benoemen en het liefst blijvend;
Door strenge eisen te stellen die de mogelijkheid geven om bewijzen of deskundigen toe te laten of uit te sluiten. Je hebt een kwaliteitsstempel nodig om op de lijst te komen om met het OM, voor rechters en advocaten te mogen werken, als het ware een staatsmonopolie op onderzoek;
Door de controle op openbaar bestuur te beperken bijvoorbeeld ook met het privatiseren van overheidstaken, zodat die niet meer onderhevig zijn aan die WOB;
Door de berichtgeving in de (alternatieve) media te sturen en bepaalde items te negeren of er juist de aandacht op te vestigen om daarmee de publieke opinie te beïnvloeden;
Met het creëren van een beetje chaos, zodat alles onoverzichtelijk wordt;
En met eenvoudig tijd rekken, zoals dat is mogelijk gemaakt met de wet ten voordele, waarin geen tijdslimiet is gesteld;
Kortom door zijn verdediging op alle mogelijke manieren te bemoeilijken.
Dit klinkt allemaal zwaar maar als je goed kijkt gebeuren al deze zaken soms stuitend zichtbaar en nog vaker subtiel en onopvallend, want motieven worden net zo gemakkelijk geconstrueerd als het bewijsmateriaal, als je maar de macht hebt en geen verantwoording hoeft af te leggen.
Laten we eens kijken naar ‘het motief’ voor het reorganiseren van de rechterlijke macht; een wetvoorstel van Ivo Opstelten, ingevoerd door Joris Demmink, inclusief het benoemen, nog vlak voordat hij met pensioen ging op 31 oktober 2012:
“Volgens de regering bestaat in de samenleving een toenemende behoefte aan specialisatie. De huidige structuur van de rechterlijke macht maakt het niet mogelijk op alle terreinen van rechtspraak kwaliteit te bieden. De gerechtsbesturen moeten gereorganiseerd worden. De indeling van de politie, het Openbaar Ministerie en de rechtspraak moeten op elkaar aansluiten om effectiever en efficiënter te kunnen samenwerken.”
En natuurlijk voorziet onze regering in die behoefte van het volk met de wet Herziening Gerechtelijke kaart. En waarin voorziet de wet?
Het wetsontwerp voorziet in een ingrijpende reorganisatie van de rechterlijke macht. De sectoren waarin de rechterlijke werkzaamheden op de verschillende rechtsgebieden verricht worden – onder leiding van een rechter die deel uitmaakt van het bestuur – verdwijnen. Het bestuur van de gerechten wordt teruggebracht tot drie leden, waaronder een niet-rechter ten behoeve van de bedrijfsvoering. Het bestuur van ieder gerecht dient eigen reglementen op te stellen die voorzien in de organisatiestructuur van het gerecht en de taakverdeling binnen het bestuur om te bepalen welke soorten zaken op welke zittingsplaatsen behandeld zullen worden.
Ook het bestuur van de Raad voor de Rechtspraak wordt teruggebracht tot drie leden. Het College van Afgevaardigden – bestaande uit afgevaardigden van de gerechten, dat tot taak heeft de Raad voor de Rechtspraak te adviseren – wordt op termijn afgeschaft.”
“Het wetsontwerp houdt in dat de huidige negentien rechtbanken teruggebracht worden tot tien rechtbanken, en de huidige vijf gerechtshoven tot vier. Bijna de helft van de zestig rechtspraaklocaties worden gesloten, waardoor er 32 over zullen blijven. Slechts op de helft daar weer van zullen na de herziening nog rechters, secretarissen en griffiemedewerkers werkzaam zijn.”
Afgeschaft, teruggebracht, met met deze woorden is de macht gecentraliseerd. Kleine besturen die de zittende magistratuur naar goeddunken mogen inrichten en de taken mogen verdelen onder de rechters. Datzelfde is gebeurd met de staande magistratuur van officieren van justitie per 1 januari 2013.
op 27 maart 2012 stond in een artikel in de Volkskrant het volgende citaat van de Nederlandse Vereniging voor Rechtsspraak, waarvan 80 procent van de rechters en officieren van justitie lid is:
Nu al kan geconstateerd worden dat de gerechtsbesturen in toenemende mate ondergeschikt geraakt zijn aan de Raad voor de Rechtspraak en dat het rechtersambt ‘verambtelijkt’. Het besef dat de rechterlijke macht een van de drie machten vormen die gelijkwaardig is aan de twee andere machten waarop een democratie gebouwd is – de wetgevende en de uitvoerende macht – verdwijnt.
Het heeft niet mogen helpen. Voortvarend hebben Ivo Opstelten en Joris Demmink de reorganisatie doorgevoerd.
En dan volgt nu het wetsvoorstel rechterlijke macht ,want de maatschappij, en dat zijn wij, willen dat foute rechters worden aangepakt. Natuurlijk! Maar door wie worden ze met deze wet dan aangepakt? Door een onafhankelijke instituut? Nee, door ambtenaren binnen justitie. Een kleine groep, die de macht in handen heeft dankzij de wet Herziening Gerechtelijke kaart. Met de volgende wet, die een zwaard van Damocles in zich herbergt, wordt het mogelijk om lastige rechters in het gareel te houden.
Minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) heeft een wetsvoorstel naar de Tweede Kamer gestuurd dat de mogelijkheden verruimt om rechters bij ongeoorloofd gedrag of andere ongewenste situaties een passende maatregel op te leggen.
De onafhankelijkheid van de rechters, de officieren van justitie, wordt met de invoering van deze wetten steeds meer aan banden gelegd.
Maatregelen worden ingevoerd, liefst buiten het parlement om, die de controle geven aan een kleine groep binnen het ministerie van justitie en veiligheid over de totale groep. Maatregelen die waar nodig, wanneer de nood aan de man komt, voor (on)eigenlijke doelen kunnen worden ingezet, voor damage-control. Dat is het verhaal.
Lidy, tav. je opmerking dat de rechter Baybaçin heeft aangezegd zelf bewijzen te leveren voor het feit dat Joris Demmink stukken zou hebben weggenomen uit Baybaçins detentiedossier moet dat toch niet al te moeilijk zijn…Ik neem aan dat advocaat Adéle van der Plas kopieeen bezit van alle stukken die in B´s detentiedossier zitten of hebben gezeten..Mogelijk is de inhoud zelfs genummerd.Dan ziet men snel genoeg wat aan de inhoud ontbreekt of wat erin veranderd is. Dat moet toch aan de rechter voor te leggen zijn…
Wat betreft de veranderingen tav. de gerechtelijke macht die door Ivo Opstelten en Joris Demmink op geraffineerde wijze gereorganiseerd zijn met de uiteindelijke bedoeling ” damage control” in de hand te houden ,vermoed ik dat nog een derde persoon hier achter de schermen aan meegewerkt heeft : Donner …thans vicevoorzitter van de Raad van State. Het geheel doet me denken aan een partij schaak met heel hoge inzet…
antonia, ik schreef:
“Baybaşin zal vervolgens wel weer moeten bewijzen dat er stukken uit zijn verdwenen”,
dat was een cynische opmerking van mij n.a.v. de rechtszitting op 26 januari j.l. waar de rechter dat zo benadrukte. Als je op het onderstreepte gedeelte klikt dan krijg je dat artikel te lezen.
Het is een goede vraag om aan Baybasin te stellen. Hij kan het dan zelf vertellen hoe het zit en dat publiceer ik dan hier op de website. Ik heb van hem begrepen dat ik één dezer dagen het antwoord op de budget kwestie kan verwachten dus op naar de volgende kwestie. Ik ga het hem aanstaande donderdag voorleggen Antonia. Bedankt.
Haha, ja die Donner, die is door Ivo in de demissionaire periode nog gauw naar de Raad van State gemanouvreerd. Mooi driemanschap. Wist je dat Baybasin een niet onverdienstelijke schaker is? Ik las het toevallig in een tweet.
Heeft Donner destijds ook de kranten verboden om over de kwestie Huseyin Baybaçin te publiceren ? Ik herinner me nog levendig de persbreidel die hij de opiniërende bladen oplegde inzake informerend nieuws over Joris Demmink mbt.zijn vermeende pedoseksualiteit.Door deze persbreidel is de gewone bevolking jarenlang slecht/ of helemaal niet / voorgelicht over wat ” in de ambtenarentop” omging in dat opzicht. Nederland heeft in 2007 wel het convenant van Lanzarote tegen ( seksueel )kindermisbruik en kinderhandel ondertekend maar de regering heeft er NIET naar gehandeld en het grote ZWIJGEN in Nederland geboden. Deze persbreidel kan zich natuurlijk ook hebben uitgebreid tot die gebieden waarvan Huseyin Baybaçin beschuldigd werd. en uiteindelijk tot levenslang werd veroordeeld.
Ik heb geen idee of hij een Gentlements Agreement heeft gesloten met de media. Donner gaat er wel tegen tekeer zie
https://www.denederlandsegrondwet.nl/9353000/1/j9vvihlf299q0sr/vip1bneiwuxx?ctx=vgrnbj1z0qzw
Feit is dat er bitter weinig werd gepubliceerd over de man zelf. Als het gebeurde altijd in combinatie met de beschuldigen aan het adres van Demmink over zijn pedosexuele geaardheid, gedragingen en de chantage en het complot en daarmee werd keurig alle berichtgeving over alle andere bemoeienissen van Demmink en anderen met :de aanloop naar zijn arrestaties, de procesgang en de behandeling van hem in de gevangenissen, als zijn de de hoogste baas van de penitiaire inrichtingen, vermeden en verzwegen.
De Nederlandse bevolking weet dan ook inhoudelijk vrij weinig van de affaire-Baybasin, laat staan van de man zelf. En dat geldt ook voor mij.
Het is zoals je zegt Antonia: Het wordt tijd om hem uit zijn vergeethoekje te halen. Morgen komt zijn eerste persoonlijk reactie op de site te staan naar aanleiding van mijn vraag over zijn budget en leven in de gevangenis.
Ik kan je nu al zeggen dat het shocking is en een totaal ander beeld schept dan de krant ons deed geloven.
Kijk nog maar eens hier:
vraag aan Baybasin over zijn gevangenisbudget
en
Baybasin laat zich verwennen in Norgerhaven
en lees dan morgen zijn antwoord. Het krantenartikel over Norgerhaven kent hij niet.
In de telegraaf:
Dus vdr Steur wil nog strengere straffen, verplaatsing, komt dat even goed van pas voor Ivo, en dan sputtert de goede man een beetje tegen, gaat het aan zn maatje Donner bij de Raad van State voorleggen. Nou die bralt ook nog wat nietszeggende taal. En zo wordt het er doorheen gejast. En dan staat er zeer eufemistich in de krant:
Nee maar het is in vergevorderd stadium. De rechtsstaat was met het invoeren van de wet op de organisatie van de rechterlijke macht al niet meer onafhankelijk. Ivo Opstelten is daarover zeer duidelijk als hij beweert:
Begrijp je Antonia “samenwerken” Met deze laatste wet worden de puntjes worden nog even op de i gezet. En de kamer heeft het gedaan. Een meerderheid wil het onder aanvoering van Van der Steur.
Er is echt geen houden meer aan.
Wicher Wedzinga over de bevoegdheden van de staat:
“In de tussenbeschikking liet het Hof weten dat in artikel 226l Sv weliswaar is neergelegd dat de Minister van Justitie de bevoegdheid toekomt om op bij algemene maatregel van bestuur te bepalen wijze specifieke maatregelen te treffen voor feitelijke bescherming van zekere getuigen en personen, doch een bijzondere, op dergelijke maatregelen betrekkelijke wettelijke regeling, waarin aan de zittingsrechter (al dan niet na een daartoe gevoerd verweer) enige toetsende rol van dergelijke getroffen maatregelen is opgedragen, ontbreekt. De rechter is door de wetgever bewust aan de zijlijn geparkeerd en het OM heeft het voor het zeggen. Niet ongebruikelijk in onze vooral door onszelf zo hooggeprezen rechtsstaat.”
Hier te vinden:
https://www.wicherwedzinga.nl/2015/09/23/het-liquidatieproces-en-de-onaantastbare-kroongetuige/
over de rechterlijke onmacht:
Hoe ik er nu over denk:
Ik denk nog steeds dat Baybasins veroordeling is geconstrueerd door een samenwerking tussen Nederland en Turkije. Dat op zich is een complot, ik noem het liever een herenakkoord, maar of dat komt door de escapades van Demmink? Het kan, maar er zijn nog zoveel meer belangen te noemen. Feit is dat Turkije door de club van Rome en de U.N. is toegevoegd aan de economische eenheid West-Europa.
Opvallend vind ik ook dat Vdr Steur Ivo Opstelten op 20 maart 2015 opvolgde als minister van Justitie. Dit artikel schreef ik 9 februari 2015. Het kon logischer wijze ook niet anders dan dat hij de aangewezen opvolger zou zijn. Als geen ander kon hij het karwei afmaken rond de rechterlijke macht. Zo gaat dat.
Ik lees in de telegraaf net dat de wet er in de Tweede kamer door is.
“DEN HAAG – De Tweede Kamer is voor uitbreiding van de mogelijkheden om rechters te berispen of te bestraffen als zij over de schreef gaan. Het voorstel kreeg dinsdag steun van alle partijen. Het moet het mogelijk maken om rechters bijvoorbeeld disciplinair te schorsen of ze over te plaatsen naar een ander gerecht.”
Met Rutte III en de VVD op justitie kan het natuurlijk ook niet anders.
Nu de Eerste kamer nog en dan is het karwei geklaard en de buit binnen.
De vraag is:
1. welke criteria om te straffen, welke normatiek
2. wie beoordeelt en oordeelt
3. en op welke wijze ofwel hoeziet het besluitvormingsproces er uit.
https://www.telegraaf.nl/nieuws/1637371/meer-mogelijkheden-om-rechter-te-straffen