Ich bin ein berliner

Wat zijn er veel mensen die inmiddels zo in de ban zijn van alle gebeurtenissen dat ze door de bomen het bos niet meer zien. Ik vind dat niet verwonderlijk. Het overkomt mij ook. Er zijn mensen die het spel al lang door hebben en anderen zoals ik die het de laatste tijd beginnen door te krijgen. Dus wie ben ik om kritisch te zijn naar degenen die het nog niet door hebben. Dat vooropgesteld.

Waar ik wel zeer kritisch naar kijk is de journalistiek in zn algemeenheid en journalisten in het bijzonder. Ik heb er naar aanleiding van de zogenaamde aanslagen van de laatste dagen, in Turkije en Berlijn, een tweetal in de gaten gehouden.

De journalist:  Arnold Karskens

De journalist Wierd Duk

Journalisten, waarvan ik dacht dat zij integer waren. Daar is helaas niets van overeind gebleven.

Ik kan me nog voorstellen dat voor het behoud van je baan je je mond moet houden, maar om nu leading te zijn en er zelfs nog een schepje bovenop te doen, is in mijn ogen misdadig. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat doorgewinterde journalisten zo oppervlakkig direct alles wat is voorgeschoteld voor zoete koek slikken. Niet één kritische vraag hebben ze gesteld. Dat doen de burgerjournalisten waar de heren zo neerbuigend over spreken en schrijven.

Ik heb inmiddels de nodige youtube filmpjes op twitter geplaatst.

Patrick een volger van mij op twitter reageerde nogal verontwaardigd. Ik gebruik dit om iets duidelijk te maken. Ik heb absoluut niets op deze Patrick tegen, maar het laat zien hoe gemakkelijk mensen om de tuin worden geleid. Hij stelt geen vragen bij de officiele versie maar wordt ineens kritisch als er andere geluiden klinken.

Ik laat u deze discussie zien omdat het exemplarisch is voor de manier van denken, de manier van lezen, de manier van kijken. Niet of nauwelijks dus. En daar wordt misbruik van gemaakt. Het vertrouwen in gezag hetzij van de staat hetzij van de mainstreamjournalistiek is nog altijd zeer hoog. En dan wil je iets aannemen nietwaar?!

Ik laat u een paar foto’s zien van de plaats delict te Berlijn. 

En dan volgt hieronder nog een samenvatting van deze onmogelijke rit. Want als u goed heeft gekeken dan weet u dat het onmogelijk is geweest. Die vrachtwagen die met 60 a 70 km per uur dat terrein op rijdt en dan alle paaltjes weet te ontwijken, verkeerslichten, de lichten die nog blijven branden terwijl hij er doorheen gereden zou zijn over een doorgang die niet breder is dan de lichten erboven.  Het is niet te bevatten wat ons hiermee is voorgeschoteld. En er zijn dus tig mensen die aan die operette meedoen. Dat is wat ik niet kan bevatten.

https://www.youtube.com/watch?v=1Fqj2KV5uIQ

Voor wie nog meer wil zien:

https://www.youtube.com/watch?v=o-k1SzQwu54

2 gedachten aan “Ich bin ein berliner”

  1. Wierd Duk in de bocht met het tweeten van een tearjerker van hier tot tokio. Amerikaanse ouders Petr en Nada, hoe verzin je het, en hun zoontje David in Berlijn. De moeder Nada zou zijn omgekomen. Nada niets te verifiëren. We moeten het maar aannemen, maar als u de rest heeft bekeken van deze zogenaamde aanslag dan weet u ook dat u dit verhaal in Bild onder de rubriek nepnieuws kunt scharen.

    En ja hoor, nog maar een keer

Reacties zijn gesloten.